Εθίγη το ΚΚΕ!… για την αναφορά μας στον Βασίλη Χαρμπή!

  • Επιστολή προς την εφημερίδα σας και τον κο Μητρόπουλο

Επειδή το δημοσίευμα του κου Μητρόπουλου της 12ης Σεπτέμβρη 2023 θίγει το ΚΚΕ, παρακαλούμε να δημοσιεύσετε την συνημμένη επιστολή στο επόμενο φύλλο σας.


Κύριε ιδρυτή της εφημερίδας «ΠΡΩΙΝΟΣ ΜΟΡΙΑΣ»,
Σχετικά με το δημοσίευμά σας την Τρίτη 12/9/2023 στην εφημερίδα σας, το οποίο δεν είναι μόνο προκλητικό, έξι μέρες από την δεκάχρονη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, είναι και προβοκατόρικο μιας και παρουσιάζεται να συνομιλεί κάποιος δήθεν κομμουνιστής με τον χρυσαυγίτη υποψήφιο βουλευτή.


κ. Μητρόπουλε,
Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές έχουν οργανώσεις, έχουν όργανα, έχουν γνωστά στελέχη που το εκπροσωπούν και εκφράζουν τις θέσεις του, δεν χρειάζονται «Μανιαδάκηδες» ή κάποιους που κάπου, κάποτε μπορεί να πέρασαν ξώφαλτσα. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία τριάντα τουλάχιστον χρόνια δεν έχετε καμιά σχέση με το ΚΚΕ, αλλά περιπλανιέστε σε διάφορα κόμματα, για να είστε και κρατικοδίαιτος.


Επίσης δεν είναι μόνο άχαρος, είναι και προκλητικός ο ρόλος σας να ξεπλένετε τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, όταν ακόμα και η αστική δικαιοσύνη τους έχει χαρακτηρίσει εγκληματική οργάνωση.


Ο λαός και η νεολαία, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των μηχανισμών του συστήματος και της εργοδοσίας που τους χρειάζονται, δεν ξεχνούν τα εγκληματικά πεπραγμένα της Χρυσής Αυγής και το αποκρουστικό πρόσωπο της ναζιστικής οργάνωσης, δίνουν τη μάχη και θα τα καταφέρουν να απομονώσουν τους φασίστες και τους ναζιστές από τους χώρους που ζουν και εργάζονται, από τα σχολεία και τις σχολές, να μην τολμούν να βγαίνουν ούτε στιγμή από τα λαγούμια τους.


Πανούση Παναγιώτα
Μέλος της Τομεακής Επιτροπής Αρκαδίας του ΚΚΕ και Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Τρίπολη 12/09/2023

* * * * * *

«Δύσκολο είναι να συγχίσεις τους ανθρώπους, να τους ικανοποιήσεις αδύνατον»
Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε


Αξιότιμη Κυρία Πανούση, υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλε με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και μέλος της Τομεακής Επιτροπής Αρκαδίας του ΚΚΕ, χαίρε!


Σας ευχαριστώ για την ιδιαίτερη τιμή που μου κάνετε να απαντήσετε στην αναφορά μου για έναν υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο του Δήμου Τρίπολης, που θέλησε να συμμετάσχει ενεργά στην Αυτοδιοίκηση, αλλά είχε το «αμάρτημα» να είναι υποψήφιος βουλευτής με τη Χρυσή Αυγή.


(Σύμφωνα με τον επικεφαλής του συνδυασμού του, υποψήφιος πρόεδρος στο χωριό του ήθελε να είναι ο άνθρωπος, αλλά δεν εστάθη τρόπος). Κανονικά θα έπρεπε να έχει ανοίξει η Μακρόνησος για «δαύτους», αφού η θανατική ποινή έχει καταργηθεί τα τελευταία 50 χρόνια. Ελπίζουμε, λοιπόν, στη σύντομη έλευσή σας στην εξουσία, ώστε να βάλετε τα πράγματα στη θέση τους!


1. Πρώτα πρώτα από πού προκύπτει ότι το δημοσίευμά μας θίγει το ΚΚΕ; Λέτε προεισαγωγικά του κειμένου σας:
«Επειδή το δημοσίευμα του κου Μητρόπουλου της 12ης Σεπτέμβρη 2023 θίγει το ΚΚΕ, παρακαλούμε να δημοσιεύσετε την συνημμένη επιστολή στο επόμενο φύλλο σας». Έχετε συσχετίσει την παρουσία του κόμματός σας με τον ορθόδοξο κομμουνισμό; Από πότε; Από πού τεκμαίρεται αυτό;

Μου αφαιρείται το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζομαι ιδεολογικά όπως θέλω εγώ ή πρέπει να πάρω την άδειά σας; Στο δημοσίευμά μου αναφέρομαι σε κάποιον «κομμουνιστή» στα εισαγωγικά, το είδατε, το διαβάσατε. Αυτοί οι «κομμουνιστές» είναι μέλη του κόμματός σας ή ξέρετε κάτι που δεν ξέρω εγώ;

2.Αντιληφθήκατε, λοιπόν, ότι αναφερόμενος στον «κομμουνιστή», επιχειρώ να εκπροσωπήσω το κόμμα σας, ως άλλος «Μανιαδάκης»; Ο Μανιαδάκης εξέδιδε έναν δικό του «Ριζοσπάστη», εμείς εκδίδουμε τον «Π.Μ.» που σας φιλοξενεί ακατάπαυστα! Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι αναγνώστες μας, πολλές φορές τόσο, ώστε ένας «ορθόδοξος» ―σαν κι εσάς― Δεξιός, να μας αποκαλεί «κομμουνιστές»! Πω, πω, τι ψόγος!

3.Δεν έχω σχέση με το ΚΚΕ τα τελευταία 42 χρόνια (διαβάστε καλύτερα τα βιβλία σας, ρωτήστε τους συντρόφους σας, σας παρασύρουν, ούτε καν που με γνώρισαν ποτέ. Εκείνος που με γνωρίζει είναι και ο μοναδικός κομμουνιστής που διαβάζει και πληρώνει την εφημερίδα μας. Αλλά αυτός είναι αδάμαντας, έχει πράγματι ματωμένα χέρια από τη δουλειά, δεν κόβει βόλτες στις πλατείες να φλυαρεί).

4.Οι δημοσιογράφοι, αξιότιμη, οφείλουν να μην είναι κομματικά μέλη και δεν είμαι κομματικό μέλος αυτά τα χρόνια κανενός κόμματος. Είναι ασυμβίβαστη η ιδιότητα του δημοσιογράφου με την ιδιότητα του κομματικού μέλους στις αστικές ―όπως λέτε κι εσείς― Δημοκρατίες. Στα σοβιέτ, δεν υπάρχει πρόβλημα!

5.Όσες φορές πολιτεύτηκα, πολιτεύτηκα στην Αυτοδιοίκηση με ανεξάρτητο αυτοδιοικητικό συνδυασμό και φυσικά σε όλες τις περιπτώσεις, σας είχα απέναντί μου. Αλίμονο, είχα διαφωνήσει μαζί σας, πώς θα ήταν δυνατόν να με υποστηρίξετε! Εσείς θυμηθείτε ποιους ακριβώς επιλέγατε κάθε φορά. Άρα, δεν περιπλανιέμαι. Αν περιπλανιόμουν θα είχα δεσμεύσεις. Εάν είχα δεσμεύσεις, δεν θα σας φιλοξενούσα. Απλώς, στην προσπάθειά σας να με πλήξετε ―έτσι νομίζετε― θα έπρεπε να ρίξετε μία κάποια λάσπη, σαν κι αυτήν που ρίχνετε σε όσους έχουν τη δύναμη να σας αποκαλύπτουν. Εάν, πάλι, συγχέετε τις πολιτικές μου απόψεις με κάποια κομματική «στάμπα», είναι διαφορετικά, έχετε το δικαίωμα, γιατί, πράγματι, έχω πολιτικές απόψεις που από τα πράγματα είμαι υποχρεωμένος ν’ αναθεωρώ, τοποθετούμενος, μάλιστα, δημόσια.

6.Όταν γράφω ―και το ξέρετε ότι αποφεύγω να γράφω―, γράφω με την υπογραφή μου κι επιθυμώ τον αντίλογο, δεν κρύβομαι. Δεν είμαι τόσο «ορθόδοξος», όπως εσείς, να ταυτίζομαι σχεδόν με τον Θεό, κάνω και λάθη!

7. Στην προκειμένη περίπτωση, ποιο είναι το λάθος; Βαρύνεται για κάτι που δεν γνωρίζω ο συγκεκριμένος συμπολίτης μας; Μήπως είναι κλέφτης, βιαστής; Ή επειδή επέλεξε να εκφραστεί μέσω του φορέα που εκφράστηκε;

8. Δεν είναι όλοι φασίστες αυτοί οι άνθρωποι, δεν είναι ναζιστές! Περιφρονημένοι από την κοινωνία είναι, οι περισσότεροι απόκληροι! Την αγκαλιά μας χρειάζονται και όχι κρεμάλα! Τίμιοι είναι οι περισσότεροι, πολλοί από αυτούς είναι πιο τίμιοι από εμάς! Μη ρωτάτε γιατί έκαναν την τάδε ή τη δείνα επιλογή, ας ρωτήσουμε τους εαυτούς μας, εάν τους δώσαμε την ευκαιρία να εκφραστούν. Εάν τους περιφρονήσαμε στο καφενείο. Εάν τους δώσαμε ρόλο για να κριθούν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Δεν είναι όλοι φονιάδες!

9. Καταλαβαίνω, πόνεσε το δημοσίευμά μου, γιατί ήταν από άκρου εις άκρον αληθινό. Αλλά δεν επιχειρώ να ξεπλύνω έναν άνθρωπο που δεν βρωμάει! Δεν είναι μίασμα, διαβάστε την ιστορία του κόμματός σας, να δείτε ποιοι αποκαλούνταν μιάσματα και από ποιους.

10. Και τέλος, θέλοντας να ενισχύσετε το «οπλοστάσιό» σας κατά τι περισσότερο, για να είναι βαρύτερο το «κατηγορητήριό» σας για μένα, σας λέω ότι έχω κι άλλον φίλο Χρυσαυγίτη! Τον Γιώργο Δημακόγιαννη! Χημικός, εδρεύει στην Αρεόπολη (είναι καθηγητής ο άνθρωπος, δεν θέλησε να γίνει κρατικοδίαιτος, όπως εγώ και κάποιοι άλλοι, δεν έχει σπίτι, μεγαλώνει τα τρία του παιδιά χάριν της αλληλεγγύης της οικογένειάς του), η αγάπη του για την ιδιαίτερή του πατρίδα τον οδήγησε να επιστρέψει (μετά τις σπουδές του) και πάλι εκεί. Από φοιτητής εξέδιδε ένα περιοδικό (δεν έπαιζε τάβλι στα καφενεία), την «Αδούλωτη Μάνη». Στο πρώτο του τεύχος γράφει: «Πωλείται η Μάνη;».

Το σχετικό ρεπορτάζ αναφερόταν στη… μανία των Γερμανών ν’ αγοράζουν γη και ό,τι άλλο εύρισκαν στην περιοχή που γεννήθηκε και μεγάλωσε, κι εκείνος, σαν νέος είχε κάνει αυτή την επισήμανση. Δεν τον γνώριζα. Έγραψα κάτι στο περιοδικό μου, «Φύλλα της Πελοποννήσου», γι’ αυτό, και με αναζήτησε, καθώς το περιοδικό ήταν μιας κάποιας κυκλοφορίας. Έκτοτε, πέρασαν περίπου 30 χρόνια. Οι πολιτικές μας απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες, όμως υπήρχε και υπάρχει μέχρι σήμερα ένας αμοιβαίος σεβασμός σε αυτό που πιστεύει ο καθένας. Μαζί μας έμαθε καλά και την τέχνη των εκδόσεων, αφού άρχισε να τυπώνει και το περιοδικό του στο τυπογραφείο μας. Πολλές φορές έχει αναφερθεί με λόγια εκτίμησης για ανθρώπους της Αριστεράς. Έχει εκδώσει βιβλία των πιο αδιαμφισβήτητων στελεχών του ΚΚΕ και τα προβάλλει στο βιβλιοπωλείο του, δεν τα έχει κρύψει. Όταν το ΚΚΕ έκανε την παμπελοποννησιακή εκδήλωση στα Τρόπαια Γορτυνίας για το «Λαϊκό Διδασκαλείο Πελοποννήσου», με έκπληξη διαπίστωσα ότι μαζί με το βιβλίο του κατασυκοφαντημένου από το ΚΚΕ Κωνσταντίνου Παπακωνσταντίνου (Μπελά) «Η ΝΕΚΡΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ», τα παιδιά του ΚΚΕ πωλούσαν και το βιβλίο «ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ» των Μιχ. Ξυδέα και Παναγιώτη Καπετανέα «Εκδόσεις ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ», του Γιώργου Δημακόγιαννη!


Βγαίνοντας από τα Τρόπαια, παίρνω στο τηλέφωνο τον ίδιο. Βρε συ ―του λέω― το βιβλίο του Ξυδέα το πουλάει το ΚΚΕ στα Τρόπαια. Απάντηση:
― Κορόνι μου, εδώ έχω την αφίσα της εκδήλωσης του ΚΚΕ στο τζάμι του βιβλιοπωλείου μου!
«Όταν κατέβεις στη Λακωνία, να εκδώσεις το βιβλίο του Γιάννη Ρουμελιώτη» τον συμβούλευσα. Ήξερα, ως εκδότης, ότι χάνω κάποια χρήματα. Το βιβλίο το «φιλοτεχνούσα» με τον αείμνηστο Γορτύνιο δημοσιογράφο Νικόλαο Σούστα από του Κουρουνιού, όταν κατεβήκαμε, πριν πάω ακόμη Στρατιώτης, στη Σπάρτη να εκδώσουμε τα «Σπαρτιατικά Νέα» (1982). Ίσως δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία για εσάς ποιος ήταν ο Γιάννης Ρουμελιώτης, ο Γιώργος, όμως, το εξέδωσε, όχι για τα χρήματα, αλλά για μία φράση του συγγραφέα.
Αυτός είναι ο Γιώργος Δημακόγιαννης, ο πρώτος στην Ελλάδα σε σταυρούς προτίμησης υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, που όμως δεν εξελέγη ―και καλώς δεν εξελέγη, γιατί θα είχε αφήσει τα παιδιά του ορφανά― και φυσικά, εάν ήταν κατηγορούμενος, θα είχα πάει να τον υπερασπίσω!


― Έχετε κάνει, κάπου λάθος, «σύντροφοι»! Δεν χαρακτηρίζεται από την ταμπέλα ο άνθρωπος. Χαρακτηρίζεται από τις πράξεις, όχι από αυτά που λέει. Η λεκτική επικοινωνία, η λεκτική έκφραση αποτελεί το 5% μιας ειλικρινούς επικοινωνίας, το άλλο 95% είναι οι πράξεις, οι ενέργειες.
Δεν χαρακτηρίζεται ένας ολόκληρος κόσμος, από μια ομάδα φονιάδων, τους οποίους καλά καλά δεν γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είναι. Δεν στέλνουμε στο «πυρ το εξώτερον» όσους και από αδυναμία της σκέψης ακόμη βλάπτουν τον εαυτόν τους πρώτα και πολλές φορές την ίδια την κοινωνία. Οι κομμουνιστές, συντρόφισσα, είναι να παιδαγωγούν, γεννήθηκαν για ν’ αγαπούν και όχι να μισούν. Το μίσος δεν φέρνει καρπούς σε κανένα «περιβόλι»!


Δεν χαιρέτισε τους ξυλοδαρμούς των ναυτεργατών κομμουνιστών και μεταναστών ο Δημακόγιαννης και ο Χαρμπής, ούτε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.


11. Ακροτελεύτιον: Εάν εννοείς «κρατικοδίαιτος», γιατί κατέχω μία θέση στο Δημόσιο, όπως το ένα εκατομμύριο Έλληνες, πράγματι είμαι. Άλωστε, αυτήν τη θέση την οφείλω 100% στο ΚΚΕ! Εάν δεν συνεργαζότανε με τη Νέα Δημοκρατία και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ύστερα από τα περίφημα «ντολμαδάκια της Μαρίκας» το 1989, δεν θα απολυόμουν μαζί με άλλους 22 συναδέλφους μου από τα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ, στην οποία εργάστηκα (με σύμβαση έργου) στο Ε’ Πρόγραμμα στη «Φωνή της Ελλάδος», κι έτσι ποτέ δεν θα επαναπροσλαμβανόμουν με αορίστου χρόνου σύμβαση στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης της Προεδρίας της Κυβέρνησης. Υπέγραψε, λοιπόν, και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου τις απολύσεις μας! Είμαστε τα τελευταία αλιεύματα της Αριστεράς στην ΕΡΤ και η απόλυσή μας υπήρξε Οικουμενική! Συμμετείχε και το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια και ολοκλήρωσε το θεάρεστο έργο του Συνασπισμού, στο οποίο συμμετείχε φαρδιά πλατιά και το ΚΚΕ! Μάλιστα και με εφημερίδες συμμετείχε το κόμμα αυτό (όπως «Η ΠΡΩΤΗ», ο δεύτερος «Ριζοσπάστης») με μετοχές του Καλογρίτσα – Καστανιώτη κ.ά.


Πλάκα είχε στη συνέχεια η πανομοιότυπη δήλωση Φλωράκη – Κύρκου για τη θεαματική πτώση στις τρίτες εκλογές της περιβόητης συμμαχίας «ανανεωτικών» και «ορθόδοξων» στην τελευταία τηλεοπτική τους εμφάνιση: «Το μεγαλύτερο τμήμα της Αριστεράς ακολούθησε τον Συνασπισμό»!


Για να γράψει ο θρυλικός διευθυντής της εφημερίδας «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», Δημήτρης Παπαναγιώτου, στην τελευταία σελίδα της, λοιδορώντας αμφότερους: «Λες και η Αριστερά, ήταν τάγματα αυτοκτονίας και στον αγώνα αποδεκατίστηκαν!».


Όσο για την αναφορά σας στη χαροκαμένη μητέρα του Παύλου Φύσσα, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τις περισσότερες ημέρες του δικαστηρίου ήμουν εκεί, δεν βγάζω φωτογραφίες, αλλά εάν επιμένετε, υπάρχουν.

Μαζί με την 18χρονη κόρη μου συγκινημένη στην αγκαλιά της. Αλλά μια τέτοια φωτογραφία αφορά το παιδί μου και η παραβίαση έχει δύο παραμέτρους, μία γιατί γίνεται χωρίς την έγκρισή της και μία δεύτερη, γιατί αυτή η φωτογραφία έχει δικαιώματα και είναι κτήμα του πρακτορείου που την έβγαλε. Χαρείτε την, λοιπόν, είναι η εμφανώς εικονιζόμενη, από τα αριστερά (φωτ.), αμέσως μετά την καταδικαστική απόφαση για τους πρωταίτιους της Χρυσής Αυγής. Με αναγκάσατε…, λυπούμαι που δεν είδα και Εσάς εκεί τριγύρω.

Eurokinissi- Tatiana Bolari


Καλώς αναφερθήκατε, όμως, σε αυτό και θα σας θεωρούσα γενναία, εάν αναφερόσαστε και στη στυγερή δολοφονία μέρα μεσημέρι των τριών Χρυσαυγιτών νέων από «αγνώστους», τους οποίους η Ελληνική Αστυνομία δεν κατάφερε ακόμη να τους βρει! Τα κόμματα ξέχασαν τη δολοφονία τους, η έννομη τάξη τους έριξε στον Καιάδα! Γι’ αυτούς η μάνα του Παύλου Φύσσα τοποθετήθηκε. Εσείς γιατί τους ξεχνάτε; Τώρα θα μου πείτε, εδώ τους ξέχασαν οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες…


Εάν επιθυμείτε συνέχεια, η εφημερίδα μας
είναι στη διάθεσή σας.
Μετά χαράς
Δημήτρης Χαρ. Μητρόπουλος

ΥΓ.: Δεν θα χρειαζόμουν ποτέ «πατερίτσες», αλλά ίσως αξίζει. Η εφημερίδα μας εκτός από την έντυπη έκδοση (φύλλα 400 επιτρέπει ο νόμος με οικονομική ταχυδρόμηση), αποστέλλεται και διαδικτυακά, εκτός από την Αρκαδία, σε πολλές γωνιές της Πελοποννήσου και της υπόλοιπης χώρας.


«ΦΙΛΕ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΧΙΛΙΑ “ΜΠΡΑΒΟ” ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΧΑΡΜΠΗ.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΘΑΡΡΟΣ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.
ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ.»
(Ευάγγελος Μητράκος, χθες 9.48 π.μ.)


«Είχες δεν είχες μ’ έκανες να δακρύσω για όσα είχες τη γενναιότητα να γράψεις γι’ αυτό το παλικάρι της Αγαπημένης Αρκαδίας.
Σ’ ευχαριστούμε, αδερφέ μου. Αν οι δημοκράτες και σοσιαλιστές ήταν σαν Εσένα και οι …φασίστες σαν τον Βασίλη και μένα, η Ελλάδα μας και ο λαός της θα ήταν σε καλύτερη θέση…»
(Γιώργος Π. Δημακόγιαννης, χθες 3.52 μ.μ.)


Τ’ αδέρφια Βαγγέλης και Γιάννης Μητράκος που κατοικοεδρεύουν στη Σπάρτη (γορτύνιοι στην καταγωγή), δεν τους γνωρίζω εκ του σύνεγγυς. Τιμούν την εφημερίδα μας με τις τακτικές δημοσιεύσεις τους και ο καθένας διατυπώνει τη δική του διαφορετική άποψη. Γνωρίζω μόνο ότι ο πατέρας τους έκανε κάμποσα χρόνια εξορία, γιατί ήταν κομμουνιστής και τα παιδιά του στην Αριστερά, όχι, όμως, με παρωπίδες.
Ο Γιώργος Δημακόγιαννης, σε ανύποπτο χρόνο, μου έλεγε: «Αν γνωρίζουμε κάτι περισσότερο για την ιστορία και τον πολιτισμό της Σπάρτης, οι Λάκωνες, το οφείλουμε σε αυτούς τους δύο Αρκάδες».

(Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023, αρ. φύλλου 1422, από την έντυπη έκδοση του Π.Μ.)

Σχετικές δημοσιεύσεις