Ο Παγκόσμιος δείκτης AgeWatch αξιολογεί κάθε χρόνο την κοινωνική και οικονομική ευημερία των ηλικιωμένων σε 96 χώρες σε όλο τον κόσμο. Ο δείκτης αντιπροσωπεύει το 91 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ηλικίας 60 ετών και άνω, που ανέρχεται περίπου σε 901 εκατομμύρια άτομα.
Η δείκτης μελετά την ζωή των ηλικιωμένων σε τέσσερις βασικούς τομείς: στο εισόδημα, την υγεία, την εκπαίδευση , την απασχόληση και το ευνοϊκό περιβάλλον διαβίωσης. Στις χώρες της Ευρώπης η Ελβετία βρίσκεται στην κορυφή του δείκτη, μαζί με τη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Γερμανία και τον Καναδά. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία μαζί με τις ΗΠΑ είναι επίσης μεταξύ των 10 κορυφαίων κρατών, όσον αφορά τις παροχές που δίνονται στους ηλικιωμένους. Δυστυχώς η Ελλάδα βρίσκεται στην (79) θέση, η Βενεζουέλα στην (76), και η Τουρκία στην (75) θέση. Πιο κάτω από στην λίστα ακολουθούν οι χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και της Ασίας.
Οι νέοι στόχοι που τέθηκαν για την βιώσιμη ανάπτυξη από τα Ηνωμένα Έθνη μετά το 2015, έχουν δώσει την ευκαιρία σε πολλές χώρες, όπως και στην Ελλάδα, να αρχίσουν να χτίζουν ένα καλύτερο μέλλον για όλες τις ηλικίες, διαμορφώνοντας ποιοτικές κοινωνικές παροχές για τους ηλικιωμένους και νέες πολιτικές για τους οίκους ευγηρίας, για τα επόμενα 15 χρόνια. Μέχρι όμως να επιτευχθούν οι στόχοι μέχρι το 2030, το ποσοστό των ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών, προβλέπεται να έχει αυξηθεί παγκοσμίως κατά 16,5%, με τα τρία τέταρτα αυτών να ζουν κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Τα στοιχεία από τον Παγκόσμιο Δείκτη AgeWatch δείχνουν ότι οι κυβερνήσεις που έχουν ήδη καλυτερεύσει τις παροχές που έχουν να κάνουν με την τρίτη ηλικία βρίσκονται στην κορυφή του Δείκτη. Αυτές οι χώρες έχουν υψηλή βαθμολογία και στους τέσσερις τομείς. Διεξάγουν έρευνα, παρέχουν πόρους και εφαρμόζουν πολιτικές που υποστηρίζουν την ευημερία των ηλικιωμένων και την σωστή λειτουργία των οίκων ευγηρίας, π.χ. έχουν θεσπίσει κοινωνικές συντάξεις, προσβάσιμη υγειονομική περίθαλψη, ευέλικτη εργασία, δια βίου μάθηση και εκπαίδευση και δημιουργία φιλόξενων κέντρων φροντίδας ηλικιωμένων.
Σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, ειδικά στον βορρά, η φροντίδα ηλικιωμένων και η μετάβαση τους σε έναν οίκο ευγηρίας είναι βαθιά ριζωμένη στις παραδόσεις και τις κοινωνικές αξίες τους. Αυτή η προσέγγιση χαρακτηρίζεται από ένα ολοκληρωμένο σύστημα που εξισορροπεί τις υπηρεσίες κατ’ οίκον φροντίδας, τη συμμετοχή της οικογένειας και τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις οικιακής φροντίδας. Η επιτυχία έγκειται στην ικανότητά που έχουν τα συγκεκριμένα κράτη να προσφέρουν εξατομικευμένη και υψηλής ποιότητας φροντίδα, διασφαλίζοντας την αξιοπρέπεια και την ευημερία του ηλικιωμένου πληθυσμού.
Για να κατανοήσουμε πώς η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες του νότου, μπορούν να υιοθετήσουν παρόμοιες υπηρεσίες και μονάδες οίκων ευγηρίας, είναι σημαντικό να εμβαθύνουμε στους παράγοντες που κάνουν το σύστημα των βορείων χωρών τόσο αποτελεσματικό και να εντοπίσουμε τις αλλαγές που είναι απαραίτητες, για να τις προσαρμόσουμε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Για παράδειγμα, το Ελβετικό μοντέλο υποστηρίζεται από ένα ισχυρό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που δίνει προτεραιότητα στην προληπτική φροντίδα και προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες με υψηλά πρότυπα. Επιπλέον, οι χώρες αυτές εστιάζουν περισσότερο στην προώθηση της ανεξαρτησίας των ηλικιωμένων, με ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών που έχουν σχεδιαστεί για να τους βοηθούν να ζουν άνετα στο σπίτι με τους οικείους τους, για όσο το δυνατόν περισσότερο διάστημα γίνεται, πριν υπάρξει ανάγκη να μεταβούν σε ένα οίκο ευγηρίας.
