- Του ΝΙΚΟΥ ΣΟΚΟΛΟΥ
Κάτω από το περίεργο και ψυχρό βλέμμα του Ερντογάν, στις κοινές τους δηλώσεις, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θα έπρεπε να έχει ήδη εκφράσει τις απόψεις και τις Θέσεις του, για την πλειονότητα των μουσουλμανικών κοινοτήτων και πληθυσμών που υπάρχουν διάσπαρτες σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στην Θράκη και στα Δωδεκάνησα.
Ανάμεσα σε αυτές δεν θα έπρεπε να αποκλείσει την ενταξιακή διαδρομή της Τουρκίας στην Ευρώπη, όχι μόνο επειδή δεν την επιθυμούν οι Ευρωπαίοι εταίροι για λόγους που έχουν σχέση με την συνεχιζόμενη οπισθοδρόμηση της σε θέματα δημοκρατίας, κράτους δικαίου και θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών της, αλλά γιατί ο προσανατολισμός της βρίσκεται ακριβώς στην ενοποίηση και στην ενδυνάμωση των αραβικών – μουσουλμανικών εθνών, κάτω από την επίβλεψη της Τουρκίας.
Έπειτα η διακήρυξη των Αθηνών δεν ήταν δεσμευτική για την Τουρκία, τόσο με την παραβίαση του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων, όσο και με την έκδοση των τουρκικών Navtex , στο κεντρικό Αιγαίο, γεγονός που μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν οικοδομείται ο πολιτικός διάλογος και τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, όπως και η θετική ατζέντα για τις συνεχιζόμενες ελληνοτουρκικές διαφορές.
Επιπλέον, η ματιά του Ερντογάν σε πολλές στιγμές μοιάζει με σπινθηροβόλο όπλο, όταν ακούει τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού για τη Μέση Ανατολή , για τον σχεδιασμό της Ελλάδας να δημιουργήσει θαλάσσια πάρκα, για την προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου του Αιγαίου, εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων.
Η βλοσυρή ματιά του Ερντογάν προκαλεί φόβο σε τέτοιο βαθμό που ο Έλληνας πρωθυπουργός σκύβει το κεφάλι στο Τουρκικό άγημα και στην Τουρκική σημαία, υποδηλώνοντας πως δεν χαλάει τις καλές σχέσεις με τον Τούρκο πρόεδρο, έστω και αν υποχωρούμε στην διάλυση των βυζαντινών εκκλησιών, για χάρη των τζαμιών και του Ισλάμ , για χάρη της επαναλειτουργίας σε όλη την έκταση της Ελληνικής επικράτειας των 19 οθωμανικών τζαμιών.
Το σπινθηροβόλο βλέμμα του Ερντογάν, τέλος, το έκλεισαν άλλα βλέμματα, εκείνα που ο Έλληνας πρωθυπουργός βλέπει ότι μας ενώνουν, κάτω από τα πολλά πράγματα που πρέπει να πυκνώσουν οι διμερείς επαφές μας, για ποιο λόγο δεν μας το εξηγεί κανένας, ιδιαίτερα όταν αυτή η επικοινωνία δεν δομείται πάνω σε ειλικρινείς βάσεις και σε απτές αποδείξεις προόδου ή ακόμα και σε μια ατζέντα την οποία δεν την βλέπουμε και τόσο θετική.
Απλά έγινε μια συνάντηση, η οποία θα μπορούσε και να είχε αποφευχθεί.
