Ετικέτα: ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Καλοκαίρι. Το σχολείο είχε κλείσει εδώ κι ένα μήνα. Είπε πως θα χόρταινε παιχνίδι με τ’ άλλα τα παιδιά, αλλά τζίφος. Δουλειές, κόλαση. Σαν τελείωσαν το θέρο και το αλώνισμα, και  συνεμπάσανε καρπό και φάγνα στις αποθήκες και στους αχυρώνες, λογάριασε πως ήρθε η ώρα για ξεκούραση και παιχνίδι.  Χα… χα… χα!

Άσχημοι, κοντοί, βρώμικοι και κυρίως ενοχλητικοί …οι καλικάντζαροι, ψάχνουν να τρυπώσουν στο σπίτι μας! Έρχονται ανήμερα των Χριστουγέννων και φεύγουν τα Θεοφάνια. Η γιορτή των Θεοφανίων είναι μία από τις λαμπρότερες του έτους, καθώς γιορτάζεται στην αρχή της νέας χρονιάς. Τη μέρα αυτή ολοκληρώνεται το εορταστικό δωδεκαήμερο, ενώ, σύμφωνα με την  παράδοση, φεύγουν και οι καλικάντζαροι με τον αγιασμό των υδάτων.  Την πρώτη μαρτυρία γι’ αυτή τη γιορτή μας δίνει ο Κλήμης ο  Αλεξανδρεύς στις αρχές των μεταχριστιανικών χρόνων.

Την παραμονή των Χριστουγέννων συνηθιζόταν στα μέρη μας να σφάζουν τα χοιρινά (χοιροσφάγια ή γουρνοχαρές). Ο χοίρος στην αγροτική οικογένεια  είχε σπουδαίο ρόλο, γιατί με την εκτροφή του, έδινε κρέας και λίπος, που η οικογένεια μπορούσε να περάσει αρκετό χρονικό διάστημα. Ο πρώτος μεζές που έμπαινε στη φωτιά ενώ το γουρούνι ακόμα έσκουζε, ήταν ο Καρούτζος. Το κακό ήταν που πολλοί νήστευαν ακόμα και έτσι το μεζέ τον γεύονταν λίγοι. Τα παιδιά περίμεναν με λαχτάρα να βγει η φούσκα του γουρουνιού, (ουροδόχος κύστη)  την οποία αφού τη στάχτωναν για να στεγνώσει,…

Από τα πολλά και υπέροχα έθιμα των εορτών του δωδεκαήμερου των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, ιδιαίτερα  ξεχωρίζουν τα κάλαντα. Τα Κάλαντα είναι τραγούδια με θρησκευτικό, εγκωμιαστικό ή ευχετήριο περιεχόμενο, που τραγουδιούνται από παιδιά τις παραμονές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων. 

Χρώματα κι αρώματα… Ο ουρανός καθαρός, με μπαμπακένια σύννεφα ν’ αρμενίζουν στο απέραντο γαλάζιο, μα και πρωτοβρόχια με αστραπόβροντα. Τα δάση γύρω μ’ ένα όμορφο χαλκοκίτρινο χρώμα. Ομορφιές…

Και να! Ο Ήλιος πάλι πέρασε από τον Εαρινό Ισημερινό. Πρώτη μέρα της Άνοιξης. Η Περσεφόνη επέστρεψε στη μητέρα της. Η μέρα σταθερά υπερισχύει του σκότους. Η Φύση ξυπνάει από τη χειμερία νάρκη της. Η Άνοιξη φουριόζα μπαίνει ξανά στη ζωή μας να την αλλάξει, να την ομορφύνει, να της δώσει χρώματα κι αρώματα. Χθες εμφανίστηκε το πρώτο χελιδόνι. Όμως «ένα χελιδόνι φέρνει την Άνοιξη»;