- Γράφει ο Ι.Γ. Ασημακόπουλος
Είναι συγκλονιστικό… Σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας αλλά και σε δεκάδες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, απλοί άνθρωποι βγήκαν στις πλατείες να εκφράσουν την οργή τους, που κοντά δύο χρόνια από το αποτρόπαιο έγκλημα στα Τέμπη που κόστισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας και την υγεία σε εκατοντάδες άλλους, οι εγκληματίες είναι ακόμα ελεύθεροι. Που στην Ελλάδα η δημοκρατία ψυχορραγεί. Που η δικαιοσύνη είναι αλλήθωρη. Που η αλήθεια σκεπάζεται στις χωματερές. Που η εξουσία σιγοντάρει τη συγκάλυψη. Που πληρωμένοι κονδυλοφόροι κατασυκοφαντούν και λοιδορούν τους χαροκαμένους γονείς και συγγενείς των 57 νεκρών από τα «βοθροκάναλα» της ενημέρωσης. Που αδίστακτοι τυμβωρύχοι της πολιτικής, προσβάλουν τους νεκρούς με επαίσχυντο και ανήθικο τρόπο από τα έδρανα της Βουλής.
Την ίδια στιγμή που οι εξουσιάρχες τρομαγμένοι από τον όγκο και την οργή των απλών ανθρώπων για το έγκλημα, στέλνουν τα ΜΑΤ να καταστείλουν το φουσκωμένο ποτάμι της οργής που κυλάει στους δρόμους όλων των Ελληνικών πόλεων.
Την ίδια στιγμή, οι μαζικοί φορείς της πόλης μας, της Μεγαλόπολης, καθεύδουν.
Την ίδια στιγμή οι σύλλογοι γονέων, οι μαθητικοί σύλλογοι, οι δραστήριοι σύλλογοι γυναικών, εμπόρων, βιοτεχνών, εργαζομένων και λοιποί, αδιαφορούν. Σε «Νιρβάνα», περιμένουν το «μάνα» εξ ουρανού για να λύσει ακόμα και τα δικά τους, μεγάλα, προβλήματα. Η δράση τους εξαντλείται στα Μπαζάρ, στα πανηγύρια, στις βασιλόπιτες και στα ταρατατζούμ…
Λυπάμαι, αλλά δεν βρέθηκε κανένας να καλέσει το λαό της περιοχής να σταθεί πλάι στα εκατομμύρια των διαμαρτυρόμενων για το έγκλημα των Τεμπών. Που εντελώς τυχαία δεν ήταν εκεί και δικά μας παιδιά, και δικοί μας άνθρωποι.
Μετά από αυτές τις σκέψεις, (είναι βαρύ αυτό που θα πω) θαρρώ πως εδώ και πολύ καιρό, η κοινωνία της Μεγαλόπολης «ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΞΥΓΟΝΟ». Ναι. «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟ». Έχουμε πέσει σε κώμα…
Παραφράζοντας ελάχιστα τους στίχους του αγαπημένου ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, θα θυμίσω στους συμπολίτες μου, πως: «Όταν δεν νοιάζεται ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί…»
