Ο Υ Τ Ε διλήμματα, ούτε απορίες, ούτε ερωτηματικά ή προβληματισμούς, είχε εκείνες τις φοβερές ώρες της μάχης στις ήδη προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες της Κερύνειας το παλληκάρι. Παλληκάρι με την παλιά γραφή, όπως Παλληκαρίδης.
Ούτε δειλία, ούτε πανικό, ούτε το εντελώς «φυσιολογικό» των περισσοτέρων «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»… Αντιθέτως:
ΕΙΧΕ, ο Καταδρομέας λοχαγός
Νικόλαος Κατούντας της 33ΜΚ στην Κερύνεια, απ’ την προγονική του φύτρα, ακαριαία και πάραυτα ενστικτωδώς,
εκείνο το
το Υπό Σκιή του Σπαρτιάτη Διηνέκη
και το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα στις αρχέγονες Θερμοπύλες
και το ίδιο ακριβώς Μολών Λαβέ του Γρηγόρη Αυξεντίου στον Μαχαιρά.
ΕΙΧΕ ο Κατούντας το «πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και είχε το «αν βγω θα βγω πυροβολώντας» του Κυριάκου Μάτση στο Δίκωμο.
ΕΙΧΕ ο γενναίος αξιωματικός των Λοκατζήδων το προγονικό «ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτη ότω αν στοιχήσω και μόνος και μετά πολλών την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» του ηρωικού ταγματάρχη Τάσου Μάρκου στα ίδια μαρμαρένια αλώνια του 1974 στην Κύπρο.
ΕΙΧΕ το καθήκον της γενναιότητας και της πολεμικής αρετής του Έλληνα Πολεμιστή Αξιωματικού να ρωτάει, «όχι πόσοι είναι αλλά πού είναι» οι εχθροί, για να σπεύσει να τους πολεμήσει.
ΕΙΧΕ συνάμα υπέρτατη αυτό-θυσιαστική συνειδητή επιλογή ύψιστου καθήκοντος, ως ηγήτορας, ως καπετάνιος, ως άξιος των δύο αστεριών στις επωμίδες του και των ανδρών που του εμπιστεύθηκε στη μάχη η πατρίδα, τελευταίος μέχρι τέλους να μάχεται, με όσα φυσίγγια του απέμειναν, για να καλύπτει τη διαφυγή και ίσως τη διάσωση των δικών του συμπολεμιστών.
ΛΟΧΑΓΟΣ Καταδρομών Νικόλαος Κατούντας.
Ήρωας συμπολεμιστής απέναντι στον Τούρκο Αττίλα εισβολέα στην Κερύνεια 22 Ιουλίου 1974.
ΔΕΝ σήκωσε λευκή σημαία.
ΔΕΝ σήκωσε τα χέρια στον εχθρό.
ΔΕΝ παραδόθηκε για να επαίρονται οι Αττίλες ότι αιχμαλώτισαν Υπολοχαγό των ΛΟΚ.
Τους πολέμησε μέχρι το τελευταίο του φυσίγγιο.
Τους πολέμησε μέχρι να καλύψει και τον τελευταίο συμπολεμιστή του στην Κερύνεια.
Κι έκτοτε, από εκεί, «αγνοούμενος» πέρασε στο πάνθεο των ηρωικότερων ηρώων του Ελληνισμού.
Ο Νικόλαος Κατούντας έκτοτε περιλαμβάνεται
στους επαξίως και ενδόξως Αυξεντιωθέντες
του 1974 της Κερύνειας μας.
Όταν οι αξιωματικοί θα θέλουν να καυχώνται,
τον λοχαγό Νικόλαο Κατούντα
θα έχουν να προβάλουν ως απόδειξη.
