Μπορεί οι βουλευτικές εκλογές να βρίσκονται μια ανάσα μακριά, οι νέοι όμως και δη οι φοιτητές της χώρας βρέθηκαν νωρίτερα μπροστά από τις κάλπες και συγκεκριμένα τη Τετάρτη 10 Μαΐου 2023, για να αναδείξουν τα μέλη των συμβουλίων των φοιτητικών συλλόγων. Τα μαθήματα δεν πραγματοποιήθηκαν, ώστε οι φοιτητές να μπορέσουν με άνεση να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
Η απαξίωση της πολιτικής γαλουχείται από τα φοιτητικά έδρανα
«Μήτε ενδώσεις στη ΔΑΠ, ούτε στην ΠΑΣΠ, ούτε στην Πανσπουδαστική, μην ενδώσεις σε κανέναν από αυτούς» θυμάμαι να δίνεται ως συμβουλή για τη φοιτητική ζωή από κωμικά βίντεο που παρακολουθούσα ως πρωτοετής φοιτήτρια. Η αδιαφορία μου, λοιπόν, για τις κομματικές παρατάξεις και ως παρεπόμενο για τις φοιτητικές εκλογές ενισχύθηκε επίσης από εμπειρίες συγγενών και φίλων, ιδιαίτερα σε πανεπιστήμια της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, όπου το στενό «μαρκάρισμα» από τα μέλη των κομματικών παρατάξεων ξεκινούσε ήδη από την ημέρα της εγγραφής τους στη σχολή.
Η ενόχληση που προκαλούν σε νέους φοιτητές που προσπαθούν απλά να κινηθούν μέσα στον χώρο της σχολής, ο φανατισμός και η αδιαλλαξία που διακατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό τους ανεξαρτήτως παρατάξεως, οι συνεχείς διαφωνίες τους, οι οποίες στα μάτια μου θυμίζουν τις γελοίες λογομαχίες των πολιτικών στην τηλεόραση ―το οποίο γίνεται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση φέτος ενόψει και των εθνικών εκλογών με ΔΑΠ και Πανσπουδαστική να τσακώνονται σαν τα «κοκόρια»― καθώς και πολλές φορές η στόχευσή τους στα επουσιώδη προβλήματα του ιδρύματος έχουν ως αποτέλεσμα τόσο αυτά τα άτομα να στιγματοποιούνται και να περιθωριοποιούνται όσο και οι υπόλοιποι φοιτητές να αδιαφορούν και να λαμβάνουν έναν παθητικό ρόλο απέναντι στα τεκταινόμενα.
Ίσως, λοιπόν, στα φοιτητικά έδρανα να γαλουχείται για πρώτη φορά η απαξίωση των κομμάτων και τελικά εν γένει των πολιτικών πραγμάτων ―καθώς είναι γνωστό πως στη χώρα μας οι λέξεις πολιτικοποιώ και κομματικοποιώ συγχέονται τις περισσότερες φορές― αντίληψη που ακολουθεί τους περισσότερους και στη μετέπειτα ζωή τους. Ίσως να αποτελεί και την πρώτη τροχοπέδη για μερικούς ―όχι για όλους, καθώς για κάποιους η ενασχόληση με τις κομματικές παρατάξεις τους υπήρξε το μέσο για την είσοδο τους στον πολιτικό στίβο― στων οποίων τα μάτια ο όρος «κομματικοποίηση» φαντάζει στενός.
Αν κατά τη διάρκεια της φοιτητικής ζωής, η οποία για τους περισσότερους αποτελεί μια γόνιμη περίοδο εξέλιξης και λήψης προσωπικών αποφάσεων, δεν καλλιεργηθεί η πολιτική συνείδηση του ατόμου, πότε θα συμβεί; Πότε θα αντιληφθούν τα άτομα πως αν επιθυμούν να δουν αλλαγή, πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική;
Κρίσιμα ερωτήματα, που ευελπιστώ να μην μείνουν αναπάντητα…
Αγγελική Γεωργοπούλου