Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΑΡΗ, επίτ. Συμβούλου Επικρατείας, Προέδρου της «Ελληνικής Εταιρείας
Προγεννητικής Αγωγής»
Πολλές φορές έχουμε μιλήσει σ’αυτή την σελίδα πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της Μητρότητας, κατά την εγκυμοσύνη, και πόσο η έγκυος με τον τρόπο της ζωής της, την αγάπη της, την χαρά της, την εσωτερική της γαλήνη και ηρεμία, τον ενθουσιασμό της, αλλά και τις θετικές της σκέψεις, όχι μόνον για το παιδί που περιμένει, αλλά και για τον άνδρα της και όλους γύρω της, με την αισιόδοξη σκέψη της για την ζωή, με τις ευχές της το παιδί της να εκφράσει στην ζωή την Σοφία, την Καλοσύνη, την Αγάπη, την Ανιδιοτέλεια, την Δημιουργικότητα, θα θέσει σ’αυτό γερά θεμέλια την μετέπειτα ζωή του, τόσο για την Υγεία του, αλλά και για τις Αξίες ζωής και την Ευτυχία και την Ευγένεια της ύπαρξής του. Έχουμε επίσης μιλήσει επίσης για το πόσο τα άγχη και οι αγωνίες της μητέρας-εγκύου, η έλλειψη επιθυμίας της να γίνει μητέρα, επειδή π.χ. έχει άλλες προτεραιότητες, ή επειδή τα οικονομικά δεν το επιτρέπουν, οι λύπες και αρνητικότητες κάθε είδους, θα βλάψουν δυστυχώς την θεμελίωση ενός γερού σώματος και ψυχισμού… Όλα έχουν απόλυτα αποδειχθεί από τους σύγχρονες μελετητές αυτής της προγεννητικής περιόδου της ζωής.
Καθόλου ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο άπειρα σημαντικός είναι και ο ρόλος του πατέρα. Και τούτο διότι, πρώτα-πρώτα, όπως ο γενετιστής αμερικανός καθηγητής Bruce Lipton αναφέρει, αυτά που συμβαίνουν στον πατέρα επηρεάζουν, ως ευλόγως την μητέρα, κι επομένως, από εκείνην όλα περνούν στο παιδί, ενωμένο μαζί της.
Εκτός όμως από αυτή την προφανή αλήθεια, γνωρίζουμε ήδη από εμπειρίες γονέων, ότι άμεσα το έμβρυο αισθάνεται τα συναισθήματα του πατέρα προς αυτό, ακόμη και τα συναισθήματα του πατέρα προς την μητέρα…
Από πολλές εμπειρίες- έρευνες καταλήγουμε ότι :
Α. Κατά την εγκυμοσύνη, ο πατέρας έχει επίσης έναν ύψιστο ρόλο:
α) Έχει κι αυτός να δημιουργήσει την προσωπική του σχέση με το μωρό, αγαπώντας το, χαϊδεύοντάς το πάνω από την κοιλιά, μιλώντας του, τραγουδώντας του. Έχει αποδειχθεί ότι το παιδί αισθάνεται διαφορετικά το χάδι του πατέρα, που του δίνει το αίσθημα της ασφάλειας, της σταθερής αγάπης, όπου μπορεί να βασίζει τη ζωή του, ενώ το χάδι της μητέρας του προσφέρει το αίσθημα της τρυφερότητας, της ανιδιοτελούς πνευματικής αγάπης, της γλυκύτητας («απτονομία», Frans Veldmann). Και τα δύο αυτά στοιχεία έχει ανάγκη ο διαπλασσόμενος άνθρωπος. Όταν ο πατέρας έχει μιλήσει ή έχει τραγουδήσει στο παιδί, εκείνο γνωρίζει τη φωνή του και τον αναζητεί μετά τη γέννησή του.
Εξίσου το χάδι, όσο και η φωνή δημιουργούν τον πρώτο δεσμό του παιδιού με τον πατέρα του. Πόσο σημαντική για την φυσική διάπλαση του παιδιού είναι η φωνή του πατέρα, μας το εξηγεί η ερευνήτρια, δασκάλα του τραγουδιού Marie-Louise Aucher. Η φωνή της μητέρας με την δόνησή της που κινείται στα prima, δηλαδή στους οξείς ήχους της υψιφώνου ή μεσοφώνου, είναι σε σχέση και διαμορφώνει τα άνω του διαφράγματος όργανα του παιδιού, ιδιαίτερα τον θώρακα και τον εγκέφαλο. Η φωνή του πατέρα, που κινείται στους χαμηλούς ήχους του τενόρου και του βαρύτονου -μπάσου, διαμορφώνει τα κάτω του διαφράγματος όργανα του σώματος και τα άκρα. Έτσι το παιδί για να διαπλασθεί σωστά έχει ανάγκη από ακουστικές εμπειρίες που προέρχονται και από την μητέρα και από τον πατέρα. Γι’ αυτό και σε αγγλικά και γαλλικά Μαιευτήρια έχουν δημιουργήσει χορωδίες, όπου μετέχουν μητέρες-έγκυοι και πατέρες μαζί με το προσωπικό τους, ώστε να εμποτίζουν το παιδί μ’ όλους τους ήχους των διαφόρων συχνοτήτων της γυναικείας και αντρικής φωνής, που θα το βοηθήσουν ν’ αναπτύξει σωστά όλον τον οργανισμό του, αλλά και όλες τις ιδιότητες της ψυχής του, με τις οποίες ο κάθε ήχος – όπως και το κάθε χρώμα -συνδέεται.
Αυτές οι αλήθειες, που ακούγονται ονειρικές, έχουν ήδη επαληθευθεί από τις σύγχρονες επιστημονικές έρευνες. (dr Michel Odent)
Η αλήθεια είναι ότι η Ζωή είναι ακόμη ένα μυστήριο, αλλά είναι συγχρόνως μοναδική για τον καθένα εμπειρία… Και είναι πρώτιστης σημασίας οι γονείς, στο πρώτο στάδιο, να προσφέρουν στο μελλογέννητο τα πιο πλούσια και ευχάριστα βιώματα.
β) Για να γίνει αυτό, ο Πατέρας έχει επίσης ένα δεύτερο σπουδαίο ρόλο να επιτελέσει. Το πιο σημαντικό εύρημα της σημερινής επιστήμης, γνωρίζουμε ότι είναι η ευνοϊκή επίδραση που έχει στο διαπλασσόμενο παιδί η εσωτερική γαλήνη και η χαρούμενη διάθεση της μητέρας, στο περιβάλλον της οποίας και στις ορμόνες της το παιδί κολυμπάει. Γι’ αυτή την χαρούμενη ψυχική στάση της μητέρας, ο πατέρας έχει να συντελέσει κάθε στιγμή: δημιουργώντας με τον τρόπο του μια καθημερινότητα αισιοδοξίας και χαράς, αφήνοντας στην άκρη τα προβλήματα και τις ανησυχίες και εστιαζόμενος στο μεγάλο έργο της δημιουργίας που συντελείται στα σπλάχνα της συντρόφου του, μητέρας.
γ) Μπορεί να φροντίζει τα Σαββατοκύριακα, ή άλλες ημέρες, να οδηγεί την γυναίκα του σε όμορφα μέρη μιας ωραίας φύσης για περίπατο ή για μικρή διαμονή.
δ) Μπορεί να φροντίζει να ελαφραίνει την γυναίκα του από τις καθημερινές εργασίες, συμμετέχοντας κατά το δυνατόν σ’ αυτές ή προσφέροντας άλλη βοήθεια.
ε) Καθώς γνωρίζει τον εποικοδομητικό ρόλο της μουσικής, μπορεί να ασχολείται συστηματικά να βάζει στη μητέρα και το μωρό μουσική, και μάλιστα την καλύτερη για το έμβρυο, όπως είναι –λένε οι ειδικοί- τα παιδικά μουσικά έργα του Mozart, τα έργα του Vivaldi, του Rossini, αλλά και καλή ελληνική μουσική.
στ) Μπορεί επίσης να προσφέρει στη γυναίκα του λουλούδια, τα τριαντάφυλλα είναι ο βασιλιάς των λουλουδιών, για να θαυμάζει εκείνη την ομορφιά τους, και να συνδέεται με την ποίηση και το άρωμά τους.
ζ) Η αγάπη του πατέρα και η γνώση του ότι εκείνος και η μητέρα διανύουν περίοδο δημιουργίας ενός μοναδικού δημιουργήματος θα τον εμπνεύσουν και θα τον καθοδηγήσουν ώστε τα καλύτερα να σκεφθεί για να ομορφύνει στην γυναίκα του και στο παιδί το περιβάλλον τους, το οποίο και συντελεί στην θέση αρμονικών θεμελίων.
ι) Και όταν η μητέρα διαπράττει το πολύ μεγάλο λάθος, του οποίου η διάσταση είναι ακόμη άγνωστη στον πολύ κόσμο, το να μην επιθυμεί να αποκτήσει παιδί ή το παρόμοιο λάθος: του να επιθυμεί ένα συγκεκριμένο φύλο και το παιδί να έχει το αντίθετο φύλο από το επιθυμητό, ο πατέρας, προσφέροντας την αμέριστη αγάπη του στο παιδί, όποιο φύλο κι αν έχει, θα απαλύνει το τραύμα του. Η αγάπη του πατέρα σ’ αυτήν την περίπτωση θα δώσει στο παιδί μια πυξίδα, ένα πρόσωπο αναφοράς, που θα του επιτρέψει να προσκολληθεί σ’ αυτόν και να επιθυμήσει να γεννηθεί σ’ αυτή την οικογένεια.
Υπάρχουν όμως ακόμη δύο περίοδοι-κλειδιά, όπου ο πατέρας παίζει ρόλο κύριο: Η σύλληψη του παιδιού και η γέννησή του.
Β. Η σύλληψη: Είναι η αληθινή αρχή της ζωής με την δημιουργία του DNA της νέας ύπαρξης. Ο άνδρας δίνει στο παιδί, εξ ίσου όπως και η γυναίκα γενετικό υλικό. Κι αυτό θα είναι τόσο θετικότερο και ευνοϊκότερο όσο η ζωή που έχει ζήσει είναι υγιέστερη και αρμονικότερη και ο έρωτας που βιώνει με τη γυναίκα του είναι τρυφερότερος και πνευματικότερος.
Σ’ αυτό το στάδιο είναι ύψιστης σημασίας το ζευγάρι ν’ αγαπιέται βαθιά και να θαυμάζουν ό ένας τον άλλον, εστιαζόμενοι στις καλές τους ιδιότητες και ξεχνώντας τυχόν αδυναμίες και ελαττώματα. Σ’ αυτό το στάδιο είναι επίσης απαραίτητο άνδρας και γυναίκα να είναι υγιείς, εύρωστοι, ξεκούραστοι. Είναι επίσης σημαντικό για την δύναμη του ανδρικού σπέρματος να προηγηθεί της σύλληψης –λένε οι ειδικοί- μικρή περίοδος εγκράτειας. Κι αυτό γιατί η ενέργεια που το παιδί δέχεται κατά την σύλληψη είναι περισσότερο η ενέργεια του πατέρα.
α) Πόσο χρήσιμο είναι λοιπόν άνδρας και γυναίκα να προετοιμασθούν για την σύλληψη του παιδιού τους με μια σύντομη αποτοξινωτική διατροφή (με φρούτα και λαχανικά) και στη συνέχεια να υιοθετήσουν μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία, επίσης βασισμένη σε άφθονα φρούτα και λαχανικά, σε αναποφλοίωτα δημητριακά, σε όσπρια, ξηρούς καρπούς ωμούς, γιαούρτι και ψάρια.
β) Πόσο σημαντικό είναι επίσης το ζευγάρι να ζήσει μια περίοδο απόλυτης αγάπης, αφοσίωσης, προσαρμογής ο ένας στον άλλον, αφού αυτή την αγάπη θα δώσουν στη νέα ύπαρξη, και στο πρώτο ζυγωτό κύτταρο, κατά την ένωσή τους. Γι’ αυτήν την απόλυτη προσαρμογή, την δημιουργία νέων συνηθειών και την εμβάθυνση της αγάπης τους μια κάποια χρονική περίοδος είναι αναγκαία.
Συχνά ακούμε ότι δημιουργούνται αποβολές, διότι το σπερματοζωάριο και το ωάριο δεν είναι μεταξύ τους συμβατά. Συχνά αυτή η ασυμφωνία οφείλεται στο ότι το ζευγάρι δεν έχει ακόμη προσαρμοσθεί ο ένας στον άλλον, έτσι ώστε οι δύο υπάρξεις να είναι πρώτα-πρώτα στο ψυχικό και πνευματικό επίπεδο συμβατές μεταξύ τους. Γιατί τελικά το ασύμβατο των δύο γενετικών κυττάρων απλά ακολουθεί την ασύμβατη ακόμη ψυχοπνευματική οντότητα των δύο συζύγων.
Γ. Η περίοδος του τοκετού, μια άλλη σημαντική πόρτα όπου το παιδί θα περάσει, από την εξάρτηση, στην οποία ζούσε στο υδάτινο περιβάλλον μέσα στην κοιλιά της μητέρας, στην αυτοδύναμη ζωή με τα δικά του όργανα, στο αέρινο περιβάλλον της γης, απαιτεί επίσης την αμέριστη συμβολή του πατέρα. Ο ρόλος του είναι πολυσχιδής.
Έχει να γαληνέψει τη μητέρα που μπορεί να τρέφει μέσα της φόβους… Έχει συγχρόνως να επικοινωνήσει με τον γιατρό και να του κοινωνήσει την επιθυμία της γυναίκας του και του ιδίου να σεβασθεί την φυσική διαδικασία γέννησης και να μην προχωρήσει (εκτός βέβαια ανάγκης) στις σύγχρονες δυστυχώς εκτεταμένες μεθόδους της γέννησης «με ραντεβού» (ήτοι υποκίνησης της γέννας με χορήγηση ωκυτοκίνης) ή με καισαρική τομή.
Έχει επίσης ο πατέρας να συμπαρασταθεί στη γυναίκα του κατά την διάρκεια του τοκετού. Εκεί η βοήθειά του είναι ανεκτίμητη, δεδομένου ότι σήμερα όλο και περισσότερο γίνεται δεκτή η παρουσία του πατέρα κατά τη γέννηση. Η γυναίκα που έχει την συμπαράσταση του συζύγου της κατά την επώδυνη διαδικασία του τοκετού βιώνει τους πόνους ελαφρύτερους και την ασφάλεια που η δύναμη του πατέρα παρέχει για την επιτυχή έκβασή της.
Κατά τη γέννηση είναι καλό το παιδί να το υποδεχθούν εξ ίσου η μητέρα και ο πατέρας, πρωτεργάτες και οι δύο στην δημιουργία και την διάπλαση αυτού του μοναδικού δημιουργήματος.
