Του ΚΩΣΤΗ ΤΣΟΥΧΛΟΥ
Mας έσβησε το γέλιο από τα χείλη
μας έφυγε η χαρά απ’ την καρδιά μας
είν’ η ζωή συννεφιασμένο δείλι
είν’ η ζωή ολοσκότεινη βραδιά μας.
Δοσίλογοι και πλάνοι κυβερνάνε
κι οι μικρομεροκάματοι γογγύζουν
σαν τα καματερά μας σεριανάνε
κι αυτοί ωσάν τις βδέλες μας στραγγίζουν.
Tούτ’ το καράβι έφτασε στην ξέρα
ανάξιοι καπετάνοι πλοηγούνε
στη δίνη στροβιλίζεται όλη μέρα
και δεν τους νοιάζει από κει να βγούνε.
Έχουν αυτοί σωσίβια δεμένα
προστάτες τους οι φραγκολεβαντίνοι
ναυαγοσωστικά τους περιμένουν
και λεν για μας: «ας μείνουμε στη δίνη».
Mας έβαλαν ένα σπασμένο δοιάκι
το super puma όπου να ’ναι φτάνει
με το κουπί θα βρείτε την Iθάκη
θα φτάσετε στ’ απάνεμο λιμάνι.
Eμείς με τις σανίδες μες στο κύμα
ένας στον άλλο δίνοντας κουράγιο
του Ποσειδώνα ελπίζουμε το κρίμα·
μα ναυαγοί θα βγούνε στο μουράγιο;
