Στην πλαγιά του βόρειου Μαινάλου, στο Βαλτεσινίκο Αρκαδίας, το χωριό που γέννησε και μεγάλωσε τον Μίμη Γιαννικόπουλο, η μνήμη του παραμένει ζωντανή. Ο ποιητής, σκηνοθέτης και ανήσυχο πνεύμα, έζησε μια ζωή αφιερωμένη στην Τέχνη και στον τόπο του, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του μέσα από τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, αλλά και τις πρωτοβουλίες του για την καλλιέργεια πολιτισμού στην τοπική κοινωνία.
Από τις σπουδές του στη Σχολή Σταυράκου μέχρι τις ταινίες του που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, από το πολιτικό ντοκιμαντέρ «Αγώνας» που σημάδεψε τη μεταπολίτευση έως το ντοκιμαντέρ «Έντυπος Χρόνος» που αφηγήθηκε την ιστορία της Γορτυνίας μέσα από τη «Φωνή της Γορτυνίας», ο Γιαννικόπουλος υπήρξε πάντοτε δημιουργός με κοινωνική ματιά, βαθιά ριζωμένος στον τόπο του αλλά και στραμμένος στον κόσμο.
Το Σάββατο 16/8/2025 στις 19:00, το Πολιτιστικό Κέντρο Βαλτεσινίκου, το οποίο στεγάζεται στο ως άνω περικαλλές οικοδόμημα (φωτ.), τίμησε τον αείμνηστο συμπατριώτη με μια ξεχωριστή εκδήλωση, αναδεικνύοντας το έργο και τη μνήμη του. Η εκδήλωση απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη σημασία χάρη στη γενναιόδωρη απόφαση της οικογένειάς του να παραχωρήσει το φωτογραφικό και κινηματογραφικό αρχείο του στο Κοινωφελές Ίδρυμα Σοφιανοπούλου, ώστε να αξιοποιηθεί προς όφελος των κατοίκων και των μελλοντικών γενεών.
Σε έναν μικρό ορεινό τόπο, η παρουσία μιας τέτοιας εκδήλωσης δείχνει πως ο πολιτισμός δεν περιορίζεται στα μεγάλα κέντρα. Στους πέτρινους δρόμους του Βαλτεσινίκου, ανάμεσα σε παραδοσιακά σπίτια και το άρωμα του έλατου, το έργο του Γιαννικόπουλου συνεχίζει να ζει. Οι προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης, το μικρό Κινηματογραφικό Μουσείο που δημιούργησε, αλλά κυρίως το προσωπικό του παράδειγμα, αποτελούν φωτεινό σημάδι ότι ακόμα και ένα χωριό μπορεί να γίνει κέντρο πολιτισμού, αρκεί να υπάρξουν άνθρωποι με μεράκι, όραμα και αγάπη για την κοινότητα.
Ποιήματα του Μίμη Γιαννικόπουλου απέδωσε εκπληκτικά ο διεθνούς φήμης Βαλτεσινιώτης τενόρος και Γραμματέας του Πολιτιστικού Κέντρου Βαλτεσινίκου, Κώστας Σφυρής, ενώ ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου Βαλτεσινίκου, Ιωάννης Μπουλούγαρης, με συγκίνηση ανέφερε για τον τιμώμενο:
«…Ο Μίμης δεν κράτησε ποτέ τα όνειρά του μόνο για τον εαυτό του, στο σπίτι του που επισκεύασε και ανακατασκεύασε, άφησε το μεγαλύτερο χώρο για τη δημιουργία Κινηματογραφικής Λέσχης, ένα μικρό Ναό Τέχνης. Τα καλοκαίρια παρουσίαζε ταινίες για όλους μας, για να συγκινηθούμε, να σκεφθούμε, να γελάσουμε, να ονειρευτούμε. Η οικογένειά του, ο γιος του Κωστής, η κόρη του Ιωάννα και η σύζυγός του Ευσταθία παρέδωσαν στο Πολιτιστικό Κέντρο το πολύτιμο υλικό του Κινηματογραφικού Μουσείου, μηχανές προβολής ταινιών, ταινίες, υλικό ανεκτίμητο…».
Με σεβασμό σε ό,τι ο πατέρας του αγάπησε, μίλησε και ο γιος τού Μίμη Γιαννικόπουλου, Κωνσταντίνος, παραδίδοντας το Αρχείο του:
«Αγαπητοί συμπατριώτες, αξιότιμα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Κέντρου Βαλτεσινίκου, αγαπητέ κύριε Πρόεδρε Γιάννη Μπουλούγαρη, με συγκίνηση σήμερα βρισκόμαστε εδώ μαζί σας, να σας παραδώσουμε και επίσημα το Αρχείο και την Κινηματογραφική Λέσχη του Μίμη. Με τη σκέψη ότι κάναμε το καλύτερο, αυτό που ο ίδιος ο Μίμης θα μας ζητούσε να γίνει, να παραμείνει το έργο του εδώ στον τόπο του, το Βαλτεσινίκο, όπως ήταν τ’ όνειρό του…».
Συγκινητικές υπήρξαν και οι ομιλίες τόσο του δημάρχου Γορτυνίας, Ευστάθιου Κούλη, ο οποίος παρευρέθηκε στην εκδήλωσε σχεδόν με όλους τους αντιδημάρχους του, όσο και του Αρχιερατικού Επιτρόπου Βαλτεσινίκου – Πρωτοπρεσβύτερου, Θεμιστοκλή Δουρίδα, η παρουσία του οποίου υπήρξε έντονη και στο βραβευθέν ντοκιμαντέρ του Μίμη Γιαννικόπουλου «Έντυπος Χρόνος», ταινία η οποία προβλήθηκε πριν το πέρας της εκδήλωσης και την οποία παρακολούθησαν με αδιάπτωτο ενδιαφέρον οι υπερεκατό παρευρισκόμενοι στην εκδήλωση.
Άλλοτε με ρεαλιστικό κι άλλοτε με ιδεολογικό μοντάζ ο κινηματογραφιστής Μίμης Γιαννικόπουλος υμνεί πρώτα απ’ όλα την πατρίδα του, το Βαλτεσινίκο, το οποίο πρωτίστως λάτρευε, ύστερα τη Γορτυνιακή φύση και ζωή, με αναφορές στο σήμερα και το χθες, πριν και μετά το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, αλλά και πρωτύτερα. Την επίμαχη περίοδο του εμφυλίου διεξέρχεται με περίσκεψη και λεπτότητα, ιχνογραφεί μόλις τις επιδράσεις του στις κατοπινές εποχές, αναδεικνύοντας τη νοοτροπία ενός κόσμου που διακατέχεται από αγνά ένστικτα τα οποία καλλιεργεί η αγροτική και κτηνοτροφική του δραστηριότητα.
Ο Μίμης Γιαννικόπουλος (που «έφυγε» από τη ζωή στις 21 Ιουνίου του 2020) δεν άφησε πίσω του μόνο ταινίες, φωτογραφίες και γραπτά. Άφησε ένα μάθημα ζωής: ότι η δημιουργία, όταν συνοδεύεται από γενναιοδωρία και διάθεση προσφοράς, γίνεται γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Και ότι οι άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους μπορούν να τον κρατήσουν ζωντανό, να τον κάνουν να αναπνέει μέσα από τον πολιτισμό.
Δημ. Μητρόπουλος
