Το πρωί της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου 2023 ο Σύλλογος Αραχαμιτιωτών «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος» και ο Σύνδεσμος των Εν Αθήναις Αραχαμιταίων διοργάνωσαν αποκριάτικο γλέντι και αναβίωσαν το πανάρχαιο παιχνίδι «Αμάδες», στις Αραχαμίτες της Δημοτικής Ενότητας Βαλτετσίου.
Κόσμος από το χωριό αλλά και από τις γύρω περιοχές, όλων των ηλικιών, συγκεντρώθηκε στον προαύλιο χώρο του νέου σχολείου, όπου οι δύο ανωτέρω σύλλογοι πρόσφεραν πλούσια παραδοσιακά εδέσματα, όπως στριφτά μακαρόνια, μοσχαράκι, κεφτέδες και άφθονο κρασί. Οι λιχουδιές ετοιμάστηκαν με μεράκι και πολλή αγάπη από τα μέλη των συλλόγων, με στόχο όλοι οι παρευρισκόμενοι να μείνουν ευχαριστημένοι και να πάρουν μια «γεύση» από τη ζεστή φιλοξενία του χωριού.
Στην αποκριάτικη γιορτή, άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά πήραν μέρος στο πανάρχαιο παιχνίδι «Αμάδες».
Μιλώντας με τον πρόεδρο του συλλόγου Αραχαμιτιωτών, κ. Νίκο Κωτσίρο, μας πληροφόρησε ότι αυτό το παιχνίδι συνηθιζόταν να παίζεται στο χωριό αλλά και στη γύρω περιοχή μόνο από τους άνδρες, την περίοδο των Αποκριών. «Εμείς θυμόμαστε να παίζουν αυτό το παιχνίδι οι πατεράδες μας και αναπολώντας αυτές τις παλιές εποχές, αποφασίσαμε να το αναβιώσουμε» προσθέτει ο πρόεδρος και μας περιγράφει:
Αρχικά, όλοι οι παίκτες του παιχνιδιού έχουν στα χέρια τους μια πλατιά πέτρα, η οποία ονομάζεται «αμάδα». Σε ένα σημείο τοποθετείται κατακόρυφα μία άλλη πέτρα, η λεγόμενη «τζίτζικας», πάνω στην οποία βάζουν τα κέρματα, που θα στοιχηματίσει ο κάθε παίκτης. Απέναντι από τον «τζίτζικα» σε αρκετή απόσταση τοποθετείται οριζόντια μια άλλη πέτρα, η οποία οριοθετεί το σημείο ρίψης. Για να καθοριστεί η σειρά με την οποία θα παίξει ο καθένας, οι συμμετέχοντες ρίχνουν τις «αμάδες» τους από τον «τζίτζικα», στοχεύοντας το σημείο ρίψης. Όποιος καταφέρει η «αμάδα» του, να πλησιάσει όσο πιο κοντά γίνεται την πέτρα-σημείο ρίψης είναι εκείνος που θα έχει την ευκαιρία να ρίξει πρώτος.
Αφού οριστεί η σειρά, οι παίκτες, ο ένας δίπλα στον άλλο, παίρνουν τις θέσεις τους στο σημείο ρίψης. Από εκεί ο καθένας ρίχνει την πέτρα του, προσπαθώντας να στοχεύσει αρχικά τον «τζίτζικα» και να σκορπίσει τα κέρματα στο έδαφος.
Νικητής δεν είναι αυτός που πέτυχε τον «τζίτζικα», αλλά η «αμάδα» εκείνου, που είναι σε μικρότερη απόσταση από τα κέρματα.
«Οι Αμάδες» μπορεί να διαρκούσαν και σχεδόν δυο ώρες, καθώς οι παίκτες έχουν το δικαίωμα να χτυπήσουν την πέτρα ενός άλλου παίκτη, με στόχο να την απομακρύνουν από τα κέρματα.
«Παλιά το έπαιζαν αυτό το παιχνίδι με δεκάρες και πενηνταράκια και στη συνέχεια πήγαιναν στο καφενείο για μεζέδες και κρασί» όπως μας εξηγεί ο κ. Κωτσίρος.
Ο διάχυτος ενθουσιασμός των μεγαλύτερων ατόμων που σε μια στιγμή ξαναέγιναν μικρά παιδιά, ο «σκληρός» ανταγωνισμός που δημιουργήθηκε μεταξύ των παικτών καθώς και οι φωνές των παιδιών που εμψύχωναν τους αγωνιζόμενους πατεράδες τους, δημιούργησαν ένα κλίμα γέλιου και ξεγνοιασιάς.
Οι σύλλογοι, αναβιώνοντας τέτοιες δράσεις και μάλιστα με την ενεργή συμμετοχή νέων ανθρώπων, επιτυγχάνουν να διατηρούν ζωντανή την παράδοση και παράλληλα να φέρνουν σε επαφή τις νέες γενιές με άγνωστες πτυχές του τρόπου διασκέδασης των παλαιότερων.
Αγγελική Γεωργοπούλου
