Παρένθετες Μητέρες: Σκέψεις και Συμπεράσματα • «ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ»

  • Του ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΑΡΗ*

Τα τελευταία 50 χρόνια, μετά από ενδελεχείς έρευνες σπουδαίων ερευνητικών κέντρων και πρωτοπόρων ερευνητών απ’ όλον τον κόσμο, η επιστήμη οδηγήθηκε στην ανακάλυψη της μεγάλης σημασίας της προγεννητικής περιόδου της ζωής, ως αρχικής, για την υγεία και ισορροπία, ψυχικό βίο και χαρακτήρα του ανθρώπου σ’ όλα τα μεταγενέστερα μεταγεννητικά στάδια.

Οι έρευνες της τελευταίας 50ετίας, οι οποίες τα τελευταία 20 χρόνια έλαβαν μία τεράστια έκταση, απέδειξαν ότι το έμβρυο είναι μια έλλογη συνειδητή ύπαρξη, ήδη από την πρώτη γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο…

Έχει αισθήσεις… συναισθήματα… μνήμη… ικανότητα μάθησης… Όλα όσα σκέπτεται, αισθάνεται και δέχεται μέσα της η μητέρα και μέσα από αυτήν ο πατέρας και το περιβάλλον, το έμβρυο τα αισθάνεται και τα ζει την ίδια στιγμή μαζί της!

Μέσα από την ανάπτυξη της Επιστήμης, λοιπόν, σήμερα γνωρίζουμε ότι η φυσική και ψυχική κατάσταση της εγκύου άμεσα επηρεάζει την ανάπτυξη του εμβρύου. Οι σκέψεις, συναισθήματα, οι ιδέες που η μητέρα τρέφει μέσα της για το παιδί της, εμποτισμένες από τη συγκίνησή της, την αγάπη της ή την αποστροφή της το επηρεάζουν, το μορφοποιούν…

Κάθε παιδί, ανάλογα με τα προγεννητικά του βιώματα, γεννιέται έχοντας μία αντίληψη θετική ή αρνητική του εξωτερικού κόσμου κι αυτή η αντίληψη θα αναπτύξει μέσα του είτε την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, την ικανότητά του να επεκταθεί προς τους άλλους, δηλαδή την κοινωνικότητά του, την δημιουργικότητά του, είτε το αντίθετο…

Το παιδί δομείται με τις φυσικές και ψυχικές ενέργειες της μητέρας και μέσω αυτής του πατέρα και του περιβάλλοντος.

Ο Bruce Lipton απέδειξε ότι οι συγκινήσεις της μητέρας και του πατέρα επηρεάζουν βιοχημικά την επιλογή και την επανεγγραφή του γενετικού κώδικα του παιδιού στη μήτρα.

Φιλανδική έρευνα και πλήθος άλλων συνδέει την σχιζοφρένεια με το γεγονός ότι το παιδί ήταν ανεπιθύμητο από τη μητέρα.

Η βιολογία εξηγεί ότι τα νευρικά μας κύτταρα εγγράφουν, εντυπώνουν όλες τις πληροφορίες του περιβάλλοντος κι αυτή η κυτταρική μνήμη καθορίζει την μετέπειτα ζωή. Αυτά τα πρώτα χαράγματα: εντυπώματα συνθέτουν αυτό που στον άνθρωπο η σοφή ελληνική γλώσσα ονομάζει χαρακτήρα (το χαραγμένο).

Η παραπάνω εισαγωγή …αστραπής στο θέμα της ενδομήτριας ζωής δείχνει ότι η γυναίκα που κυοφορεί το παιδί είναι αληθινή μητέρα και με όλη της την ύπαρξη το διαμορφώνει αρχίζοντας από την υγεία του και συνεχίζοντας στον ψυχικό, νοητικό και πνευματικό του βίο και ιδιότητες και τον χαρακτήρα του.

Η επιστήμη της μνήμης των κυττάρων σαφώς εξηγεί ότι η κυοφορούσα μητέρα, εξ ίσου και η παρένθετη, μεταβιβάζει στο έμβρυο τις σκέψεις της, τις επιθυμίες της, την αγάπη ή την απόρριψη του παιδιού…, την αποστροφή της, συνειδητές ή υποσυνείδητες σκέψεις.

Τίποτε δεν …ξεχνιέται, όλα εντυπώνονται και επηρεάζουν την ψυχοσύνθεσή του, τη μελλοντική ζωή του.

Επομένως, εντυπώνεται βέβαια η …συνήθης αδιαφορία της παρένθετης μητέρας για το παιδί (δηλαδή η απόρριψη της ύπαρξής του) και το ενδιαφέρον της …για τα χρήματα… η δυσφορία της για ό,τι υπομένει σ’αυτή την διαδικασία…, η τυχόν αποστροφή της για τους… εργοδότες της, φυσικά και το όλο ποιόν της μητέρας αυτής, που η φτώχεια ή ποιος ξέρει ποιος άλλος λόγος την οδηγεί σ’ αυτόν τον ρόλο κ.λπ. κ.λπ.

Δεν χρειάζεται να επεκτεινόμαστε… Είναι αναγκαίο, όμως, να μάθουμε. Εκείνο που θέλουμε να δώσουμε να κατανοήσουν, μελετώντας την επιστήμη, όσοι από αφέλεια έχουν πλήρη άγνοια της ιερής λειτουργίας της μητρότητας, είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι …μηχάνημα και η τεκνοποιία δεν είναι μηχανιστική, αλλά είναι ψυχοπνευματική διαδικασία. Η αγάπη της μητέρας για το παιδί αποτελεί την πρώτη βασική ανάγκη της νέας ύπαρξης. Αυτήν είναι ανάγκη να δεχθεί από την αρχή της ενδομήτριας ζωής του.

Το έμβρυο εμποτίζεται από την αγάπη και τις ιδιότητες της μητέρας… φυσικά και από το μίσος και την αποστροφή της… Κι όλα αυτά με τα οποία το έμβρυο διαμορφώθηκε θα φανούν αργότερα στην ενήλικη ζωή του, δεν θα μείνουν καθόλου κρυφά… Και τότε βέβαια όλοι θα χαμηλώσουν τους τόνους και θα κατανοήσουν, κατόπιν εορτής.

*Επιτ. Σύμβουλος Επικρατείας, Πρόεδρος της «Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής» και (από 2006-2015) Πρόεδρος της  OMAEP

Σχετικές δημοσιεύσεις