- Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Η. ΣΚΑΝΤΖΟΥ
Ο Γερμανός Ιστορικός Φαλμεράιερ, (1790-1861), ο μεγαλύτερος ανθέλληνας όλων των εποχών (και κομμουνιστής στην ιδεολογία), ο μέγας αυτός εχθρός του Έθνους των Ελλήνων, είχε γράψει και υποστήριζε ότι: «οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν ούτε μία σταγόνα Ελληνικού αίματος μέσα τους και δεν έχουν καμία σχέση με τους Αρχαίους Έλληνες, εκτός από τους Τσάκωνες, λόγω του ότι μιλούν την Τσακώνικη γλώσσα, μία από τις αρχαιότερες γλώσσες του κόσμου».
Επειδή δεν γνωρίζουμε αν τότε που έγραφε αυτά τα ανθελληνικά, τού είχε απαντήσει κάποιος Τσάκωνας, οφείλουμε σήμερα να απαντήσουμε και να πούμε ότι η νεοελληνική γλώσσα έχει μεγάλη συνέχεια και συγγένεια με την αρχαία Ελληνική, παραθέτοντας μερικά παραδείγματα:
Μπορεί στην νεοελληνική γλώσσα να μην λέμε το νερό με την αρχαία του ονομασία «ύδωρ», (στην Τσακώνικη το λέμε ύο), λέμε όμως υδραυλικός, υδραγωγείο, υδροφόρος ορίζοντας, υδροπλάνο, υδρογόνο, υδρόγειος, υδραντλία, υδρατμός, ύδρευση, ενυδρείο.
Αν δεν ήμασταν οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, θα λέγαμε τον υδραυλικό νερουλά, το υδραγωγείο νερουλείο, και την ύδρευση νερουλίαση.
Μπορεί να μην λέμε το καράβι με την αρχαία λέξη «ναυς», αλλά λέμε όμως ναυσιπλοΐα, ναύτης, ναυτικός, ναυπηγείο, ναυαγός, ναυαγοσώστης, ναυτία.
Δεν λέμε το μάτι «οφθαλμό» αλλά λέμε όμως οφθαλμίατρος, οφθαλμιατρείο, οφθαλμοσκόπιο, οφθαλμαπάτη, οφθαλμοπορνεία, δια γυμνού οφθαλμού, εν ριπή οφθαλμού, χάρμα οφθαλμών, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, κοντόφθαλμος, εξόφθαλμος, μονόφθαλμος, εποφθαλμιώ.
Δεν λέμε το ψωμί «άρτο», αλλά λέμε όμως: αρτοποιός, αρτοποιείο, αρτοσκευάσματα, αρτεργάτης, τον άρτον ημών τον επιούσιον, άρτον και θεάματα, αρτοκλασία.
Δεν λέμε το λουλούδι άνθος, αλλά λέμε: ανθίζει, ανθηρός, ανθοδέσμη, ανθοκομία, ανθολογώ, ανθοπωλείο, ανθοδοχείο, ανθοφορία, ανθόγαλο, ανθόσπαρτο, Ανθή, Άνθιμος, ανθηρός, ανθοκομία, ανθόνερο, ανθόμελο.
Δεν λέμε το άλογο «ίππο» αλλά λέμε όμως: ιππασία, ιππόδρομος, ιπποδρομίες, Ίππαρχος, ιπποτικός, έφιππος, Φίλιππος (φίλος των ίππων), Ιπποκράτης, Δούρειος Ίππος.
Δεν λέμε τη φωτιά «πυρ», αλλά λέμε όμως: πυροσβεστική υπηρεσία, πυροσβέστης, (αν δεν ήμαστε απόγονοι των Αρχαίων θα τον λέγαμε φωτοσβέστη!), πυρομανής, πυρκαγιά, πυρετός, πύρινος, πυρίτιδα, πυροτεχνουργός, πυροβόλο, πυρσός, υγρό πύρ, γαία πυρί μιχθήτω, διά πυρός και σιδήρου, στο πυρ το εξώτερον, παύσατε πυρ, αντιπύραρχος, αντιπυρική περίοδος, αντιπυρική ζώνη.
Δεν λέμε την κότα «όρνιθα», αλλά λέμε όμως ορνιθοτροφείο, ορνιθοσκαλίσματα, ορνιθώνας κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «νόστος») που σημαίνει επιστροφή στην Πατρίδα), αλλά λέμε όμως, νόστιμων ήμαρ, νοσταλγία (πόνος γιά επιστροφή), λέμε νόστιμο, πεντανόστιμο, άνοστο, κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη θάλασσα «αλς», αλλά λέμε όμως αλάτι, αλμυρός, παρά θιν αλός (στην ακρογιαλιά), αλιεύματα, άλμη, παραλίας, κ.τ.λ.
Δεν λέμε το κρεβάτι «κλίνη» αλλά λέμε όμως κλινική, κλινήρης, κλινοσκεπάσματα, κλινικάρχης κτλ.
Δεν λέμε την λέξη «κόμη», αλλά λέμε όμως κομμωτήριο, κομμώτρια, κ.τ.λ.
Δεν λέμε τη λέξη «αλέξω» αλλά λέμε όμως αλεξίπτωτο, αλεξικέραυνο, αλεξιπτωτιστής, αλεξίβροχο (ομπρέλα) κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «ους» που σημαίνει αυτί, λέμε όμως ωτίτιδα, ωτορινολαριγκολόγος, τείνω ευήκοον ους, ωτόλιθος, ωταλγία, ο έχων ώτα, ακούειν ακουέτο, ωτογλυφίδα, ωτοασπίδα, ωτοσκόπηση, ωτοθεραπεία, ωτοσκόπιο, ωτοστόπ κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «άγχω» που σημαία σφίγγω, αλλά λέμε όμως αγχόνη, άγχος, αγχολυτικό, στηθάγχη, κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «άστυ» που σημαίνει πόλις, αλλά λέμε όμως, αστυνομία, αστυφύλακας, αστός, αστυφιλία, αστυκτηνίατρος, κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «όρος» που σημαίνει βουνό, αλλά λέμε όμως ορειβάτης, ορειβασία, οροσειρά ορεινό, κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «πέδη» που σημαίνει δέσιμο, αλλά λέμε όμως χειροπέδες, σύστημα πέδησης, κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «δόρπον» που σημαίνει γεύμα, αλλά λέμε όμως επιδόρπιο κ.τ.λ.
Δεν λέμε τη λέξη «λώπος», που σημαίνει ρούχο, αλλά λέμε όμως λωποδύτης κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «φρην» που σημαίνει λογική, αλλά λέμε όμως, εχέφρωνας, σχιζοφρενής, σχιζοφρένεια κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «γαστήρ» που σημαίνει κοιλιά, αλλά λέμε γαστροσκόπιση, γαστροαλγία (πόνος στην κοιλιά), γαστρεντερίτιδα, γαστρονομία, γαστρονόμος, γαστρικά υγρά κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «αυδή» που σημαίνει φωνή, αλλά λέμε όμως την λέξη άναυδος κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «αεί» που σημαίνει πάντοτε, αλλά λέμε αείμνηστος άνθρωπος, αειθαλές δέντρο, αεικίνητος κ.τ.λ
Δεν λέμε την λέξη «Φάος» που σημαίνει φως, αλλά λέμε όμως, φάρος, φωτίζω, φανερό, φαεινός, φαεινές ιδέες, ηλίου φαεινότερον κ.τ.λ.
Δεν λέμε την λέξη «άγω» αλλά λέμε όμως, αγωγός, άγημα, αγωγή, αγωνία, απαγωγή, εισαγωγή, προσαγωγή, ψυχαγωγία, απόγονος, αρχηγός, στρατηγός.,λοχαγός, κυνηγός, χορηγός, παιδαγωγός, ψυχαγωγός, όπως και τα ρήματα: ενάγω, απάγω, διάγω, εισάγω, προάγω, προσάγω, αγωνιώ, δημαγωγώ κ.τ.λ.
Τα παραπάνω παραδείγματα και πάρα πολλά παρόμοια αποδεικνύουν ότι η νεοελληνική γλώσσα είναι η συνέχεια της Αρχαίας Ελληνικής με πορεία από τον Όμηρο μέχρι σήμερα και ότι οι νεοέλληνες και οι Τσάκωνες, μιλούν αρχαία Ελληνικά, ΑΡΑ είναι οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.
ΟΠΕΡ ΕΔΕΙ ΔΕΙΞΑΙ από τους σημερινούς Τσάκωνες προς παλαιούς και νέους ανθέλληνες.
