Μια νέα αρχή για το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

  • Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΤΡΑΚΟΥ

Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την ανάδειξη νέου προέδρου τέλειωσαν με νικητή τον 35/χρονο Στέφανο Κασσελάκη, που βρισκόταν στην 9η θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας ως εκπρόσωπος της ελληνοαμερικανικής ομογένειας.


Η όλη προεκλογική διαδικασία, αλλά και όσα ακολούθησαν μετά τη νίκη Κασσελάκη έφεραν στο φως μακροχρόνιες λανθάνουσες εσωκομματικές προβληματικές καταστάσεις , οι οποίες ευθύνονται για την καταλυτική ήττα που υπέστη ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς από μια αποτυχημένη εν πολλοίς συντηρητική κυβέρνηση.


Είναι γνωστή η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που από ένα μικρό κόμμα του 3% κατόρθωσε να γίνει κυβέρνηση χάρις στο όραμα, το σχεδιασμό και τις τολμηρές ενέργειες του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πίστεψε κι εργάστηκε αποφασιστικά για τη δημιουργία μιας ευρείας προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης από το χώρο του Κέντρου μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.


Η πορεία αυτή δεν ήταν εύκολη ούτε ανέφελη, αφού ο Αλέξης Τσίπρας είχε να αντιμετωπίσει μια εσωτερική αντιπολίτευση που πρέσβευε την αριστερή ορθότητα και διακρινόταν για μια ιδιοκτησιακή λογική, που έκανε όσους προσήλθαν στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα κι εντάχθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να αισθάνονται μέλη 2ης κατηγορίας που δεν τους έπεφτε λόγος για τις κορυφαίες πολιτικές αποφάσεις.


Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας – είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ – δεχόταν, ευκαίρως – ακαίρως, προσωπικές επιθέσεις και αμφισβητήσεις που έφταναν στα όρια της υπονόμευσης. Δεν χρειάζεται κάποιος παρά να ανατρέξει σε δηλώσεις μερικών κομματικών στελεχών, βουλευτών κι ευρωβουλευτών και στη στάση τους στις εσωκομματικές διαδικασίες που αφορούσαν την επιχειρούμενη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που τον έφερε στην κυβέρνηση, αλλά στενοχώρησε κάποιους οπαδούς της κομματικής ορθοδοξίας και της ιδεολογικής καθαρότητας.


Η κορύφωση αυτής της κατάστασης έγινε φανερή στην προεκλογική περίοδο, όπου φαινόταν ξεκάθαρα πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε αφεθεί αβοήθητος από τον παλαιοκομματικό πυρήνα να διεξαγάγει την αντιπαράθεση με μια Νέα Δημοκρατία καλοκουρδισμένη από τον Αμερικανό επικοινωνιολόγο, Έτσι ο Αλέξης Τσίπρας έτρεχε από μέρος σε μέρος μόνος, ενώ τα λίγα παλαιοκομματικά στελέχη που πήγαιναν στις τηλεοπτικές αναμετρήσεις ήταν σαφώς κατώτερα από τα διαβασμένα κι επιθετικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είχαν τη θέληση και το κουράγιο να υπερασπιστούν το έργο της πρώτης αριστερής κυβέρνησης, να τεκμηριώσουν την αναγκαιότητα της συγκυβέρνησης με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και να προβάλλουν πειστικά το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα. Κι ενώ ήταν κατώτεροι των περιστάσεων δεν απέφευγαν τα αυτογκόλ, που στρέφονταν εναντίον της τιτάνιας προσπάθειας του Αλέξη Τσίπρα, όπως η σκανδαλώδης δήλωση Κατρούγκαλου που κόστισε ακριβά.


Ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγήθηκε σε μια απαράδεκτη διπλή εκλογική ήττα, που είχε ως αποτέλεσμα την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από την ηγεσία και να δρομολογήσει τις διαδικασίες για την ανάδειξη του διαδόχου του. Η Ιστορία θα γράψει κάποτε, αν οι φήμες περί ασφυκτικών πιέσεων από συγκεκριμένα στελέχη για την παραίτησή του, είναι αληθείς ή ψεύτικες. Οψόμεθα εις Φιλίππους!


Φτάσαμε έτσι στην εσωκομματική προεκλογική περίοδο στην οποία συμμετείχαν οι κλασικοί παλαιοκομματικοί εκπρόσωποι και γι’ αυτό οι αρχικές αντιδράσεις των μελών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν από υποτονικές έως αδιάφορες. Γι’ αυτό και κάποιοι απ’ αυτούς έκαναν την απαισιόδοξη πρόβλεψη πως θα ήταν θαύμα αν θα πήγαιναν να ψηφίσουν 50.000 από τα εγγεγραμμένα μέλη!


Αίφνης δηλώνει υποψήφιος ο Στέφανος Κασσελάκης και ανατρέπονται τα πάντα. Έχοντας επικοινωνιακό χάρισμα, φρεσκάδα, αντισυμβατικότητα και ζωντανό ανθρώπινο λόγο έδωσε την ελπίδα στα α μέλη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ότι επιτέλους κάτι μπορεί ν’ αλλάξει και το κόμμα τους να ξαναγίνει γοητευτικό κι ελκτικό για το εκλογικό σώμα.


Οι αντιδράσεις των συνυποψηφίων του και της Έφης Αχτσιόγλου που ήταν τελικά η αντίπαλος του Κασσελάκη τη 2η Κυριακή ήταν επιεικώς απαράδεκτες για μέλη προοδευτικού αριστερού κόμματος. Δημιούργησαν μια τοξική ατμόσφαιρα απαξίωσης και προσβολής, φανέρωσαν μια πρωτοφανή ιδιοκτησιακή αντίληψη και χρησιμοποίησαν την ξύλινη γλώσσα μιας παλαιολιθικής κομματικής νομενκλατούρας που «αυτή ξέρει», «αυτή είναι η καθαρόαιμη αριστερά», «μόνο εμείς δικαιούμαστε να διοικούμε το κόμμα» κτλ. Επιπλέον άρχισαν να διαρρέουν απειλές περί διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ και να χαρακτηρίζουν τον Κασσελάκη ως εκπρόσωπο άγνωστων δυνάμεων που στοχεύουν στον έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ και να υπονοούν ότι είναι όργανο σκοτεινών κέντρων!


Φευ! Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ σαν έτοιμος από καιρό τούς γύρισε την πλάτη και προχώρησε στη μεγάλη ανατροπή ψηφίζοντας διαδοχικά και τις δυο Κυριακές πρώτο το Στέφανο Κασσελάκη, δίνοντάς του εντολή να τα αλλάξει ΟΛΑ! Στην ουσία αποδοκιμάστηκαν οι λόγοι και οι πρακτικές των εκπροσώπων του παλαιοκομματισμού, που προτιμούν ένα μικρό ελεγχόμενο απ’ αυτούς ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα ιδεολογικής καθαρότητας, παρά μια ευρεία αριστερή προοδευτική δημοκρατική παράταξη που θα ξαναφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία προς όφελος της πατρίδας και του ελληνικού λαού!


Μια νέα αρχή ξεκίνησε για το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο νέος Πρόεδρος δείχνει πως θέλει να ανταποκριθεί στην εντολή όσων των ψήφισαν και να προχωρήσει στις αναγκαίες δομικές αλλαγές για ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, πλουραλιστικό αριστερό κόμμα που θα αφουγκράζεται τους πολίτες και θα συνομιλεί μαζί τους, έχοντας μοναδικό αντίπαλο τα προβλήματα του ελληνικού λαού και μια αποτυχημένη κυβέρνηση που σκοντάφτει από αποτυχία σε αποτυχία ρίχνοντας τις ευθύνες στους άλλους!


Ο δρόμος του Στέφανου Κασσελάκη δεν είναι εύκολος, ούτε σπαρμένος με ροδοπέταλα. Θα χρειαστεί μεγάλη υπομονή και επιμονή, εργώδη και συνεχή προσπάθεια για να υλοποιήσει αυτό που υποσχέθηκε τρεις φορές στην επινίκια ομιλία του: «Δεν θα σας προδώσω ποτέ»!
Το μειονέκτημα της μη κοινοβουλευτικής παρουσίας του μπορεί να γίνει πλεονέκτημα, αφού ο άξιος Σωκράτης Φάμελλος θα τον εκπροσωπεί στη Βουλή και ο ίδιος θα έχει τη δυνατότητα να κάνει μια ανοιχτή εκστρατεία στην ελληνική κοινωνία για να την πείσει με επιχειρήματα πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπεύθυνος, αξιόπιστος και ειλικρινής αριστερός φορέας που εκφράζει όλη τη δημοκρατική παράταξη χωρίς προϋποθέσεις και αποκλεισμούς.

Σχετικές δημοσιεύσεις