- Συνέντευξη στην Αγγελική Γεωργοπούλου
Τι κοινά μπορεί να έχουν η κωμωδία και τα μαθηματικά; Πότε ένας κωμικός γνωρίζει, πως έχει γράψει ένα καλό αστείο, αλλά και ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος του; Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον κωμικό Μιχάλη Μαθιουδάκη και ακολούθησαν 8 «χρόνια-φωτιά» συνεργασίας;
Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα και άλλα πολλά, μας δίνει απαντήσεις ο αγαπημένος κωμικός Βύρωνας Θεοδωρόπουλος, ο οποίος έρχεται στο Δημοτικό Σχολείο, στις Ρίζες Τεγέας, την Παρασκευή 4 Αυγούστου, στις 21:30, για μια μοναδική stand-up performance, παρουσιάζοντας τόσο υλικό από την τελευταία του παράσταση «Εδώ έχουν προτεραιότητα οι έφιπποι», αλλά και νέα αστεία.
Πάμε, να τον γνωρίσουμε καλύτερα!
• Αρχικά, Βύρωνα πώς νιώθεις, που μπορείς να ταξιδέψεις χωρίς διαβατήριο από τη Βοσνία έως το Ιράκ (αναφορά από παλαιότερή του παράσταση); Γιατί το να φτιάξει κανείς διαβατήριο, απαιτεί χρόνο τελικά.
― Είναι πολύ πιο εύκολο για έναν άνθρωπο με τον δικό μου φαινότυπο. Μετακινείται πιο εύκολα σε κάποιες περιοχές, γλιτώνοντας χρόνο και ταλαιπωρία.
• Από τα εφαρμοσμένα μαθηματικά που σπούδασες, πώς βρέθηκες στην κωμωδία; Πιστεύεις πως έχουν κοινά μεταξύ τους;
― Για πολλά χρόνια ήμουν θεατής της κωμωδίας. Τα μαθηματικά τα σπούδασα, τα αγάπησα και δίδασκα για καιρό.
Υπάρχει μεγάλη σύνδεση ανάμεσα στο performing (την παράσταση) και τη διδασκαλία, καθώς και τα δυο είναι δημόσιος λόγος. Πάλι μιλάς σε ένα κοινό, απλά ο σκοπός σου είναι διαφορετικός. Στη διδασκαλία είναι να εξηγήσεις κάτι σε κάποιον ή να του μεταδώσεις γνώσεις, ενώ στην κωμωδία στόχος σου είναι κάνεις τον κόσμο να γελάσει. Ο μηχανισμός, όμως είναι ίδιος. Ένας μιλάει, οι υπόλοιποι ακούνε.
Άλλο κοινό είναι πως και στα δυο προσπαθείς να αποδείξεις κάτι. Στα μαθηματικά κάτι λογικό, ενώ στην κωμωδία κάτι παράλογο. Για παράδειγμα, στην κωμωδία ξεκινάς από μια γενική παρατήρηση: Έχετε παρατηρήσει αυτό; Ή δεν είναι πολύ ενοχλητικό, όταν γίνεται εκείνο; Και στη συνέχεια, μέσα από τα αστεία σου «αποδεικνύεις» στο κοινό, που κάτι μπορεί να μην είχε σκεφτεί, για παράδειγμα, να είναι όντως ενοχλητικό.
• Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για το υλικό των παραστάσεών σου;
― Η έμπνευση είναι υπερεκτιμημένη, γιατί πολύ συχνά πρέπει απλά να κάτσεις στο σπίτι και να γράψεις αστεία, δεν μπορούν να γίνουν όλα από μόνα τους. Εγώ, τουλάχιστον, αντλώ από την προσωπική μου ζωή, από την οικογένειά μου, από παρατηρήσεις, από δικά μου βιώματα, από τον κόσμο γύρω μου, που βλέπω στη δουλειά, από κάτι που μπορεί να συμβεί στον δρόμο, σκέψεις για το πώς βλέπω την κοινωνία του τώρα ή του παρελθόντος. Οπότε παρατηρείς, σημειώνεις και μετά το δουλεύεις. Πώς αυτό μπορείς να γίνει αστείο ή πώς μπορεί να το κάνεις, να αφορά πολλούς ανθρώπους;
• Σου έχει τύχει δικοί σου άνθρωποι να φοβούνται πως πράγματα που έχουν ειπωθεί μεταξύ σας θα χρησιμοποιηθούν σε κείμενό σου;
― Ναι, αλλά δεν φοβούνται. Περισσότερο συμβαίνει το ανάποδο. Να μου πούνε για παράδειγμα, σκέφτηκα αυτό, σου κάνει κάτι; Ή μπορεί να τους συμβεί κάτι και να μου πουν αυτό σίγουρα θα το βάλεις. Ξέρουν πως αυτή είναι η δουλειά μου και ξέρουν πως μονίμως ψάχνω για αστεία. Συνήθως, όμως, η απάντησή μου είναι όχι, γιατί κάτι που μπορεί να είναι πολύ αστείο για τη δική μου την παρέα εκείνη την ώρα, δεν σημαίνει πως θα είναι αστείο αν το πω και σε μια παράσταση.
• Άρα, πότε γνωρίζεις, πως ένα αστείο είναι καλό;
― Το δοκιμάζω είτε σε φίλους, είτε στο κορίτσι μου, ενώ υπάρχουν φορές που γράφεις κάτι και το καταλαβαίνεις αμέσως, πως είναι αστείο. Για παράδειγμα, γράφεις 30 αστεία και για ένα ή δυο σκέφτεσαι πως με αυτά σίγουρα θα γελάσουν. Είναι η δομή του πάρα πολύ καλή ―αυτό μαθαίνεις και το αναγνωρίζεις με τα χρόνια― είτε έχει να κάνει με την τεχνική, είτε όντως η ιδέα είναι πάρα πολύ καλή. Μετά από κάποια χρόνια εμπειρίας, δεν πέφτεις και πολύ έξω. Στη διαδικασία του γραψίματος έχει τύχει να γελάσω δυνατά με ένα που έγραφα και λέω αυτό θα είναι σίγουρα αστείο.
• Ποια είναι τα μυστικά της επιτυχίας, ώστε ένα κείμενο να είναι αυτό που θα αποτελέσει μια ολόκληρη παράσταση; Να έχει έκταση, ρυθμό, συνοχή;
― Πολύ ωραία ερώτηση. Είναι η έκταση, γιατί μπορείς να έχεις ένα ωραίο θέμα για κωμωδία και σου προκύπτουν αστεία, αλλά στη συνέχεια κάπου πρέπει να βάλεις και ένα όριο. Το κοινό πόση ώρα έχει όρεξη να ακούσει για αυτό το θέμα; Θέλει τρία λεπτά ή οχτώ; Κάπως το νιώθεις, το δοκιμάζεις και στη συνέχεια συνήθως κόβεις.
Στη συνέχεια, ο ρυθμός. Να το ηχογραφήσεις, να το ακούσεις, να δεις αν έχει μια άλφα κορύφωση.
Η συνοχή δεν είναι από τα πρώτα πράγματα που σε απασχολούν. Είμαστε σε μια παράσταση, που θέλουμε να μας πεις πολλά αστεία. Αυτό θέλουμε και άλλα αστεία. Δεν θα κριθείς γιατί για παράδειγμα πριν έλεγες για τα παιδιά σου και τώρα λες για τα ζώα. Επίσης η απότομη εναλλαγή μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο και να κάνει τον άλλο να γελάσει.
• Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος ενός κωμικού και τι πιο παράξενο σου έχει συμβεί σε παράσταση;
― Πιστεύω πως σαν βαθύτερος φόβος, που υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα, είναι να σε ξεπεράσει η εποχή σου και να σταματήσεις να είσαι «σχετικός». Δηλαδή, τα εργαλεία σου, τα αστεία σου, το χιούμορ σου και τα θέματα που δοκιμάζεις να είναι ξεπερασμένα.
Όσο για τις παραστάσεις, πολλά έχουν συμβεί… Ό,τι μπορεί να συμβεί, αν βάλεις 100 άτομα μαζί.
• Πώς νιώθεις μετά από μια παράσταση που δεν έχει πάει καλά;
― Σε πρώτη φάση, αξιολογείς τι έκανες λάθος, όπως σε οποιαδήποτε δουλειά. Κοιτάς, δηλαδή πού έφταιξες και πώς θα μπορούσα να έχω ανταποκριθεί καλύτερα. Κρατάς μια σημείωση. Για παράδειγμα, να μιλάω πιο γρήγορα, είχα το μυαλό μου αλλού..
Αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι: Έπαιξες άσχημα; Δεν πειράζει, θα ξυπνήσεις αύριο το πρωί και θα παίξεις μια άλλη παράσταση.
• Με τον κωμικό Μιχάλη Μαθιουδάκη συνεργάζεστε τώρα σχεδόν 8 χρόνια, ενώ τον Μάρτιο ολοκληρώσατε και μια ευρωπαϊκή περιοδεία μαζί. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και ποια είναι η πιο όμορφη ανάμνηση που έχεις μοιραστεί μαζί του;
― Είναι 8 χρόνια συνεργασίας – φωτιάς. Περνάμε πάρα πολύ καλά. Είμαστε πολύ τυχεροί που βρήκαμε ο ένας τον άλλο. Γνωριστήκαμε μέσω της κωμωδίας. Είχαμε ξεκινήσει σχεδόν την ίδια περίοδο, αλλά με εντελώς διαφορετικές καταβολές. Ο ένας είχε ακούσει για τον άλλο και κάποια στιγμή σε ένα μπαρ στην Αθήνα, μας γνώρισε ένας κοινός γνωστός και μας λέει «εσείς πρέπει να γνωριστείτε».
Τόσες περιοδείες μετά, μιλάμε και λιγότερο τώρα να πω την αλήθεια, γιατί τα έχουμε πει όλα πια. Τις ιστορίες μας ο καθένας τις έχει ακούσει ίσα με τρεις φορές, οπότε τώρα είναι πιο ήσυχα. Τρώμε καλά, διασκεδάζουμε, μιλάμε, κουτσομπολεύουμε.
Οι παρατηρήσεις του μετά από παραστάσεις είναι πολύτιμες, γιατί είναι αντικειμενικές.
• Τέλος, ποια ξεχωρίζεις από τις παραστάσεις σου και τι ετοιμάζεις για το μέλλον;
― Μαζί με τον Μιχάλη, είμαστε στη διαδικασία του γραψίματος της καινούργιας παράστασης. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω μια, θα έλεγα πως αγαπώ ιδιαίτερα την πρώτη «Τούνδρα Τάιγκα Στέπα», γιατί συγκεντρώνει τα πρώτα μου κείμενα, δηλαδή συνολικά τα πρώτα μου πέντε χρόνια στο stand-up.
Κλείνοντας τη συζήτησή μας, ο Βύρωνας μας λέει «Πουλάμε μια ψευδαίσθηση στο stand-up, πως από τους εκατό που έχουμε συγκεντρωθεί απόψε εδώ, αυτός είναι πάρα πολύ αστείος και άκου πόσα συνεχόμενα αστεία έχει μαζί του. Αυτό, όμως, απαιτεί δουλειά και κάθε φορά τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί να γίνει καλύτερο».
Και νομίζουμε πως αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη. Μην χάσετε, λοιπόν, την ευκαιρία για γέλιο, που θα σας χαρίσει απλόχερα ο Βύρωνας την Παρασκευή 5 Αυγούστου στις Ρίζες (τιμή εισιτηρίου: 5 ευρώ) αλλά και το Σάββατο 6 Αυγούστου στη Μεγαλόπολη.
