Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση του θανάτου του Αρκάδα ζωγράφου και αρχιτέκτονα, Δημήτρη Ταλαγάνη, που έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών, χτυπημένος από τον κορωνοϊό.
Σύμφωνα με το παράρτημα Αρκαδίας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, που τον αποχαιρετά με ανακοίνωσή του, ο θανών ήταν «γιος του Νιόνιου Ταλαγάνη, αγωνιστή του ΕΑΜ – ΕΛΛΑΣ και ΔΣΕ, που εκτελέστηκε στον Αϊ Θανάση στην Τρίπολη, το Γενάρη του 1949, με απόφαση του έκτατου Στρατοδικείου Τρίπολης. Ανιψιός του Γιάννη Ζεύγου, στελέχους του ΚΚΕ, που δολοφονήθηκε το 1947, στη Θεσσαλονίκη.
Γεννήθηκε το 1945 και πήρε το όνομα του αδερφού του που είχαν σκοτώσει οι Γερμανοί το 1943, στο Ζέλι Αρκαδίας. Σπούδασε στη Σοβιετική Ένωση και υπήρξε ένας Αρχιτέκτονας, Γλύπτης και Ζωγράφος διεθνούς κύρους και εμβέλειας.»
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του δεν κάνει καμία αναφορά στην μητέρα και τον πατέρα του Δημήτρη Ταλαγάνη, παρά μόνον στο ότι «ήταν ανιψιός του δολοφονημένου, το 1947, στελέχους του ΚΚΕ, Γιάννη Ζέβγου».
Γεγονός είναι ότι ο Δημήτρης Ταλαγάνης, γιος του Διονύση Ταλαγάνη από τη Δόριζα Αρκαδίας και της Ευγενίας από το Καμάρι της Τεγέας, υπήρξε παιδί του εμφυλιοπολεμικού σπαραγμού, ο οποίος σημάδεψε τη ζωή του και καθόρισε τις κατοπινές του τύχες στην κοινωνία.
Οι πολίτες της Τρίπολης, που τον γνώρισαν καλά, κρατούν δύο πράγματα: την αγάπη και τ’ όραμά του για την πολιτιστική ανάταση της πόλης, καθ’ όσον υπήρξε αντιδήμαρχος Πολιτισμού, επί δημαρχίας Αλέξ. Κοτσιάνη, αλλά και τις κατοπινές πρωτοβουλίες του για την ανάδειξη του ιστορικού της παρελθόντος. Πάνω απ’ όλα, όμως, τον θυμούνται για τον πολιτισμένο του χαρακτήρα και το πνεύμα καταλλαγής, το οποίο καλλιέργησε με τη συμπεριφορά και το ήθος του, απέναντι στα πολιτικά πάθη, τα οποία ο ίδιος ουδέποτε πυροδότησε. Αυτό, ίσως, ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της προσωπικότητάς του.
