- Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ
Στην πλέον δύσκολη θέση βρίσκεται ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τώρα που το διεθνές ενδιαφέρον μονοπωλεί το Μεσανατολικό ζήτημα. Για να είμαστε ακριβείς, ουδείς θα ήθελε να είναι στη θέση του Ουκρανού προέδρου.
Μπορεί στην αρχή της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης να ήταν το πρόσωπο της ημέρας, με καθημερινές αναφορές στα διεθνή ΜΜΕ για τη γενναία του στάση έναντι της ηγεμονικής Ρωσίας, για την εμπνευσμένη ηγεσία του που κατέστησε την Ουκρανία σύμβολο αντίστασης και φάρο της Δημοκρατίας, ακόμη εκθείασαν τις υποκριτικές του ικανότητες, όντας παλιός ηθοποιός κάνοντας ανάλογες συγκρίσεις με τον πρώην προεδρο των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρέιγκαν, επίσης βετεράνο ηθοποιό του Χόλιγουντ.
Τα γεγονότα, όμως, ορίζουν τις εξελίξεις, ενίοτε δε, είναι και καθοριστικές. Εάν ήταν πιο μελετηρός ο Ζελένσκι, θα είχε διαβάσει την απάντηση του Βρετανού πρωθυπουργού ΜακΜίλαν σε ερώτηση δημοσιογράφου, τι φοβάστε περισσότερο, κύριε πρωθυπουργέ, και εκείνος απάντησε: «Τα γεγονότα, αγαπητέ μου, τα γεγονότα». Ζώντας σε μια «μεθυστική» πραγματικότητα, ο Ζελένσκι πίστευε ότι η διεθνής κοινότητα είχε θέσει αυτοσκοπό τη νίκη της Ουκρανίας. Τι και αν η ευρωπαϊκή οικονομία βυθιζόταν συνεχώς μετά το ενεργειακό εμπάργκο εναντίον της Ρωσίας, τι και αν ο Μπάιντεν δεν μπορούσε πια να περάσει νέα οικονομική βοήθεια από τη Γερουσία λόγω άρνησης των Ρεμπουμπλικανών να την ψηφίσουν, ο Ζελένσκι σε μια εικονική πραγματικότητα πίστευε ότι θα είναι για πάντα ο εκλεκτός της Δύσης.
Τα γεγονότα, όμως, είναι εδώ και έχουν αυτήν την ιδιαίτερη ικανότητα να επιβάλονται, ψυχρά και υπολογιστικά. Η αρχή έγινε με την πολυαναμενόμενη ουκρανική αντεπίθεση, η οποία τελικά βάλτωσε στις απέραντες στέπες της ουκρανικής υπαίθρου. Οι Ευρωπαίοι μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους τους αφού ξόδεψαν δις ευρώ για τον επανεξοπλισμό της Ουκρανίας, διαπίστωσαν ότι Ουκρανοί αδυνατούσαν να επιτύχουν σημαντικά κέρδη στο πεδίο της μάχης. Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε αλλά ο Ζελένσκι βυθισμένος στην αμετροέπειά του ζητούσε και άλλη βοήθεια. Τα πρώτα δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο για φαινόμενα διαφθοράς στην ουκρανική κυβέρνηση δεν τον πτόησαν. Η περίοδος της μοναξιάς είχε ήδη αρχίσει.
Όλο και περισσότεροι ευρωπαίοι ηγέτες αμφισβητούσαν την ικανότητα του Ζελένσκι να φέρει σε πέρας την τιτάνια προσπάθεια της απελευθέρωσης των κατεχόμενων ουκρανικών εδαφών. Κυρίως δε, εάν είναι ρεαλιστική μια τέτοια προσπάθεια. Το Κογκρέσο στις ΗΠΑ δυσανασχετούσε με τον Μπάιντεν και την επιμονή του για τη διάθεση δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία, όταν η αμερικανική οικονομία πνέει τα λοίσθια. Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν τον Τραμπ ως πιθανό πρόεδρο των ΗΠΑ στις εκλογές του 2024 και με τους Ρεμπουμπλικανούς να αμφισβητούν ανοιχτά τον Ζελένσκι, ο Ουκρανός πρόεδρος ήδη νιώθει όλο και πιο μόνος. Τι και αν ζήτησε από τον Τραμπ να επισκεφθεί το Κίεβο για να διαπιστώσει την τραγική κατάσταση των Ουκρανών, απάντηση δεν πήρε.
Και ύστερα έρχεται η 7η Οκτωβρίου, η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ βάζει το Μεσανατολικό στην κορυφή των διεθνών συγκρούσεων. Όπως ήταν πάντα δηλαδή και όφειλε ο Ζελένσκι να ήταν πιο προσεκτικός όταν μιλούσε για την ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, ως την πιο σημαντική στον κόσμο. Δεν έφταιγε, όμως, μόνο αυτός, του είχαν «φουσκώσει» τα μυαλά από τις περιοδείες του στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, όπου τον υποδέχονταν ως σούπερ σταρ. Η αποκαθήλωση του Ζελένσκι είναι ραγδαία. Με τη σύγκρουση στη Γάζα να απειλεί ακόμα και την παγκόσμια ασφάλεια, η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση φαίνεται να καταλήγει σε οδυνηρούς συμβιβασμούς για την ουκρανική πλευρά.
Ίσως η απόφαση της Κομισιόν την περασμένη Τετάρτη για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ουκρανίας, να απαλύνει τη μοναξιά του Ζελένσκι, αλλά τελικά ίσως είναι το τελευταίο δώρο της Δύσης προς στον Ουκρανό πρόεδρο, πριν αναγκαστεί να καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία, αποδεχόμενος την οριστική απώλεια της ανατολικής Ουκρανίας. Οι δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ δείχνουν ότι αν ο Τραμπ πάρει το χρίσμα για τις εκλογές, θα τις κερδίσει και είναι γνωστή η εκτίμηση του πρώην προέδρου στο πρόσωπο του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Τα γεγονότα που φοβόταν ο ΜακΜίλαν δεν υπολογίζουν εθνικό συμφέρον, προσωπικές φιλοδοξίες πολιτικών διαττόντων αστέρων και λοιπών τυχοδιωκτισμών. Επιβάλλονται και παράγουν συγκεκριμένα αποτελέσματα, καταστρέφουν πραγματικότητες, εικονικές ή μη, διαλύουν έθνη, επαναχαράσσουν σύνορα, οδηγούν τις εξελίξεις. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έμεινε μετεξεταστέος στο μάθημα της Ιστορίας και η Ιστορία δεν συγχωρεί.
