- Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ
Με τους αγρότες στους δρόμους και τους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους σε απεργία διαρκείας, η Γερμανία στέκεται αμήχανη μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο που την έφερε η τυχοδιωκτική οικονομική πολιτική της Άγκελα Μέρκελ. Η πρώην Καγκελάριος στα 16 χρόνια που κυβέρνησε τη Γερμανία, φρόντισε η χώρα της να προμηθεύεται ρωσικό φυσικό αέριο σε προνομιακές τιμές.
Ακόμα και σήμερα κρατιέται ως επτασφράγιστο μυστικό το ακριβές αντίτιμο που είχε συμφωνηθεί μεταξύ Ρωσίας – Γερμανίας, αλλά δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να καταλάβουμε ότι ήταν ιδιαίτερο χαμηλό, επιτρέποντας στη γερμανική οικονομία να επιτύχει εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Φυσικά, αυτή την προνομιακή μεταχείριση φρόντισε το Βερολίνο να εξασφαλίσει μόνο για τον εαυτό του. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες αφέθηκαν να παραδέρνουν στη δίνη των συνεχόμενων οικονομικών κρίσεων τόσο του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers, όσο και με την κρίση χρέους του 2010 που έπληξε κυρίως τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Η Γερμανία ως ατμομηχανή της Ε.Ε. επέβαλε σκληρά μέτρα λιτότητας, βρίσκοντας άλλη μια ευκαιρία να κερδοσκοπήσει εις βάρος των «αδυνάμων».
«Δεν μετανιώνω καθόλου για τις αποφάσεις που ελήφθησαν» δήλωσε η Μέρκελ στο Politico και συμπλήρωσε «Με βάση τις συνθήκες εκείνης της εποχής, ήταν πολύ λογικό και προφανές να λαμβάνουμε αέριο από αγωγούς, μεταξύ άλλων και από τη Ρωσία, το οποίο ήταν φθηνότερο από το υγροποιημένο φυσικό αέριο από άλλα μέρη του κόσμου». Δεν το λες και υψηλή στρατηγική να δεσμεύεις την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας σου σε έναν μόνο πάροχο και δη τη Ρωσία. Προφανώς όμως η τιμή που είχε συμφωνηθεί μεταξύ των δύο χωρών ήταν τόσο χαμηλή που δεν επέτρεπε στη Γερμανία να κοιτάξει αλλού. Το κέρδος για τη Ρωσία ήταν να επιβληθεί ως ο κύριος πάροχος φυσικού αερίου στην Ευρώπη με πιο υψηλές τιμές φυσικά.
Η γεωπολιτική μυωπία της Ευρώπης φάνηκε με τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο, αφού οι ΗΠΑ απαίτησαν από την Ε.Ε. τη διακοπή της εισαγωγής ρωσικού αερίου και πετρελαίου, βυθίζοντας τις ευρωπαϊκές οικονομίες στην ύφεση. Τότε όλοι αντιλήφθηκαν το τεράστιο γεωστρατηγικό λάθος της Γερμανίας να δέσει την Ευρώπη ενεργειακά στο άρμα της Ρωσίας. Τότε ξάφνου όλοι ανακάλυψαν ότι είχαν εμπιστευθεί την ενεργειακή τους ασφάλεια σε μια αναθεωρητική δύναμη, η οποία έφερε τον πόλεμο στην Ευρώπη. Οι στρατηγιστές της κακιάς ώρας νόμιζαν ότι ήταν χρυσή ευκαιρία να στρέψουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες εναντίον του Πούτιν, κατηγορώντας τη Ρωσία ως κύρια υπεύθυνη για την οικονομική επιβράδυνση της Ευρώπης. Η Γερμανία δε, αμήχανη, προσπάθησε να πείσει την Ουκρανία να συνθηκολογήσει άρον άρον προκειμένου να μην διακοπεί η ροή φυσικού αερίου και πληγεί η βιομηχανία της. Τα διεθνή ΜΜΕ έκανα «πάρτυ» μετά την αποκάλυψη αυτή. Η Γερμανία, πλέον, είχε αναδειχθεί ως η κύρια υπεύθυνη για την τραγική κατάσταση της Γηραιάς Ηπείρου.
Τη στιγμή αυτή ο πληθωρισμός στη Γερμανία βρίσκεται στο 10,9% και η γερμανική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 0,3% σε ετήσια βάση το 2023, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία της Γερμανίας. Οι χιλιάδες αγρότες που μαζικά διαδήλωσαν χθες στην Πύλη του Βραδεμβούργου ζήτησαν την επανεξέταση των σχεδίων για υψηλότερους φόρους στις γεωργικές δραστηριότητες. Η πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης να διακόψει την επιδότηση του αγροτικού πετρελαίου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Από κοντά και οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι, οι οποίοι προχώρησαν σε μαζικές απεργίες, ζητώντας καλύτερες αμοιβές και μαζί με τα μπλόκα των αγροτών η Γερμανία πλέον ζει στιγμές που θυμίζουν άλλες εποχές, αυτές της Βαϊμάρης.
Η πολιτική επίλυση του προβλήματος αποτελεί πρόκληση για τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση. Παράλληλα, το ακροδεξιό κόμμα AfD αυξάνει την επιρροή του, καταγράφοντας υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Εν μέσω αυτών των προκλήσεων, η Γερμανία αναρωτιέται εάν θα εξελιχθεί στον μεγάλο ασθενή της Ευρώπης, ενώ οι σκέψεις για απαγόρευση του AfD δείχνουν το μέγεθος της αμηχανίας του γερμανικού πολιτικού συστήματος.
Καταλήγοντας, η Γερμανία βρίσκεται σε μια κρίσιμη στιγμή με προκλήσεις τόσο οικονομικές όσο και κοινωνικές. Η απαιτούμενη ισορροπημένη δράση από την κυβέρνηση είναι το ζητούμενο και ο Καγκελάριος Σολτς ξεμένει από δυνάμεις με την κοινωνία να απαιτεί λύσεις εδώ και τώρα. Η ικανότητα της Γερμανίας να ανταποκριθεί σε αυτά τα ζητήματα θα καθορίσει όχι μόνο την εσωτερική της κατάσταση, αλλά και τον ρόλο της στην Ευρώπη των επόμενων ετών.
