Κατηγορία: ΑΡΘΡΑ

Ζούμε κατά καιρούς στον πυρετό αρχαιολογικών ανακαλύψεων, χερσαίων και θαλάσσιων. Ζούμε την αποκάλυψη μοναδικών μνημείων, όντως μοναδικών ευρημάτων, «μορφών ιδανικών κι αγαπημένων», όπως θα έλεγε ο ποιητής. Ζούμε στον πυρετό των διαβουλεύσεων για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, επίσης «μορφών ιδανικών κι αγαπημένων». Πολύ καλά κάνουμε! Άξιος ο μισθός μας.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε τύχει μάρτυρες δεκάδων αιτήσεων εγκατάστασης μεγάλης κλίμακας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) (βιομηχανικών αιολικών πάρκων και φωτοβολταϊκών ) διάσπαρτων σε ολόκληρη την χώρα που παράλληλα με τα συνοδά έργα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τους δρόμους που πρόκειται να διανοιχτούν που τις καθιστούν βιομηχανικά πάρκα, θα επιφέρουν, βάσει μελετών και επιστημονικής τεκμηρίωσης,   σοβαρές και ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον, στην βιοποικιλότητα και στο ιδιαίτερου φυσικού κάλους τοπίο πολλών προορισμών, στοιχεία υψίστης σημασίας για την σύνθεση ενός ήπιου οικοτουριστικού συστήματος.

Σε συνάντηση με σοβαρή επιχειρηματία στο χώρο του Τουρισμού, όπου έχει πολύχρονη ενασχόληση και αναγνωρισμένη προσφορά, με έκανε κοινωνό του προβληματισμού των επαγγελματιών του χώρου, που φθάνει μέχρι την αγανάκτηση, για την αδιαφορία του κεντρικού κράτους, της αυτοδιοίκησης, αλλά και κάθε κρατικής έκφρασης, σχετικά με τις ανάγκες και τα προβλήματά τους.

Η κλιματική αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του πλανήτη και της ανθρωπότητας και είναι ύπουλος γιατί κινείται κάτω από τα “ραντάρ”, την ώρα που στην Ευρώπη, την Αμερική και την Κίνα, ασχολούνται με το να κάνουν εμπορικούς πολέμους.

Μια ενδιαφέρουσα παρέμβαση ―ένα σπάνιο κείμενο με προβληματισμό και προοπτική― κάνει ο εκτελεστικός δ/ντής «Δρόμοι της Ελιάς», πρόεδρος του Δικτύου Ελαιοπαραγωγών Πόλεων της Μεσογείου (RECOMED) και τέως πρόεδρος Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, Γιώργος Καραμπάτος, με ανοιχτή επιστολή του, την οποία δημοσιοποίησε την Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024, σχετικά με τη χρήση του Διεθνούς Αεροδρομίου Καλαμάτας, η οποία ―υποστηρίζει πως― θα πρέπει να επανεξεταστεί για βάσιμους λόγους που έχουν να κάνουν με τη δημόσια υγεία, την ποιότητα των, ούτως ή άλλως, ευπαθών αγροτικών προϊόντων, που καλλιεργούνται στην περιοχή της Μεσσηνίας, όπως το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

Ο Θεριστής στην Μπαρμπίτσα (900 περίπου μέτρα υψόμετρο) «έπιανε» …και λίγο από Αλωνάρη! Τα στάρια αργούσαν να γίνουν στο βουνό. Η μάνα μας είχε θερίσει ―πολλές φορές με «δανεικαριά» με άλλες γυναίκες― και ο πατέρας έδενε τα δεμάτια κανά δυο πρωινά, αφού είχε φτιάξει πρώτα τα «δεματικά» και τα είχε βάλει στο νερό, στη «λούμπα» του Πετράκη, για να μην κόβονται και σπάνε!

Το κοινωνικό περιβάλλον στη χώρα μας θεωρώ ότι διαρκώς χειροτερεύει και η γενική κατάσταση της χώρας βρίσκεται σ’ ένα τέλμα. Η πολιτική  που εφαρμόζεται δεν φαίνεται να οδηγεί σε κάποια διέξοδο ή σε κάποιο ξέφωτο ανάπτυξης. Αντίθετα είναι μια πολιτική που περιστρέφεται μονομερώς γύρω από μεγάλα λόγια και ψεύτικες υποσχέσεις.

Υποκλίνομαι σ’ αυτά τα παιδιά, που έβαλαν σκοπό της ζωής τους να «μάθουν γράμματα», να σπουδάσουν. Που μπροστά σ’ αυτόν τον σκοπό έβαλαν σε δεύτερη μοίρα μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής τους, που κόπιασαν, ξενύχτησαν, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, έλπισαν, απογοητεύθηκαν, χάρηκαν μα και λυπήθηκαν, έζησαν και ένιωσαν την αγωνία, τον αγώνα και τη θυσία των γονιών τους, έπεσαν κάποιες φορές αλλά βρήκαν τη δύναμη να σηκωθούν και να συνεχίσουν τον αγώνα κι όλα αυτά (και πολλά άλλα) για να κατακτήσουν τη Γνώση και ν’ ανοίξουν τις πόρτες του…

Οι παλαιοί Δάσκαλοι ήταν Ήρωες. Ήταν αυτοί που κράτησαν την κοινωνία και την δημόσια εκπαίδευση όρθια σε καιρούς δύσκολους και σκοτεινούς, όταν όλοι είχαν κιοτέψει και … «περί άλλα ετύρβαζαν».