Ο εκλεκτός της Νέας Δημοκρατίας για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, Δημήτρης Πτωχός, ανακοίνωσε τους πρώτους επτά (από τους δεκαέξι) υποψηφίους περιφερειακούς συμβούλους της Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, προ τριημέρου, ανακοίνωσε και αυτός τον επικεφαλής του για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, τον γιατρό Μανώλη Μάκαρη.
Το ΚΚΕ τον Μεσσήνιο γεωπόνο Νίκο Κουτουμάνο, ενώ από το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ., έως και αυτήν τη στιγμή, δεν έχει βγει «λευκός καπνός»(!) για την ανάδειξη επικεφαλής, καθώς παλεύει να βρει λύση μέσα στο κλίμα εσωστρέφειας στο οποίο περιήλθε οδηγούμενο από τις διαχρονικά γενικότερες πολιτικές του επιλογές.
Τα άλλα αριστερά κόμματα. Η Λαϊκή Ενότητα, προ ημερών …εκλιπαρούσε για κοινή κάθοδό της με την «Ανταρσύα» και τη «Λαϊκή Συσπείρωση» του ΚΚΕ, ώσπου να «φάει πόρτα» από τον Νίκο Γόντικα, ότι οι άνθρωποί της δεν διαφέρουν και πολύ απ’ όλους τους υπολοίπους!
Την πρόταση συνεργασίας είχε απευθύνει ο επικεφαλής της «Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου», Θανάσης Πετράκος, κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (και βουλευτής του έως τη διάσπαση του 2015) και αυτοδιοικητικός. Μάλιστα το έχει δίπορτο· όταν για κάποιο λόγο δεν καταλαμβάνει τον έναν θώκο, επιστρέφει στον άλλον και τανάπαλιν! Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές υπήρξε υποψήφιος με το ΜέΡΑ25 στην Αθήνα, αλλά το κόμμα δεν συμπλήρωσε το όριο του 3% και δεν κατάφερε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Από τη γενική πανήγυρη, δεν πρόκειται να λείψει, μας πληροφορεί, και η «Πράσινη Πελοπόννησος» με την κυρία Δήμητρα Λυμπεροπούλου, η οποία στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, όλως τυχαίως, συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ., στη Μεσσηνία.
Τέλος, οι «Σπαρτιάτες» και οι «συν αυτώ» δυνάμεις, έχουν τα δικά τους εγγενή προβλήματα και δεν εμφανίζονται στον αυτοδιοικητικό στίβο! Ζητούμενο είναι, οι «πιστοί» τους εάν και τι θα επιλέξουν!
Έως εδώ δεν υπάρχει κάτι το περίεργο, συμβαίνουν αυτά στα κόμματα.
Η Αυτοδιοίκηση, όμως, εκ παλαιόθεν, υπήρξε πεδίο συνεργασίας των ομογάλακτων δυνάμεων. Και τούτο, από χρόνο σε χρόνο, από τετραετία σε τετραετία, φαίνεται ν’ ατονεί και η πολιτική «έχθρα», που ενίοτε αναπτύσσεται στις εθνικές εκλογές ανάμεσα στα διάφορα πολιτικά μορφώματα, αρχίζει να παγιώνεται και να «ευδοκιμεί».
Είναι αυτό ίδιον της Αυτοδιοίκησης ή μια βαριά «ίωση» της κεντρικής πολιτικής σκηνής, που καθημερινώς μεταδίδεται και τείνει να γίνει χρόνιο νόσημα με χαρακτηριστικά επιδημίας στις τοπικές κοινωνίες;
Με άλλα λόγια, ήταν πολύ δύσκολο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να ενσωματώσει στις δυνάμεις του και την ομάδα του Πέτρου Τατούλη, για ισχυρή περιφερειακή αυτοδιοίκηση; Ή σχεδόν απίθανο ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ. να προτείνουν κοινό υποψήφιο στην Περιφέρεια Πελοποννήσου ―μάλιστα, από τη βάση και όχι από τα κομματικά ιερατεία― όπως δυστυχώς σήμερα συμβαίνει; Κάπως σαν μια «πρόβα τζενεράλε» των δύο αυτών ομογάλακτων κομματικών σχηματισμών για την επαύριον…
Σε τι τελικά διαφέρουν τα κόμματα της κεντροδεξιάς από αυτά της κεντροαριστεράς στην προκείμενη στιγμή;
Επιλέγει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ, εν μέσω αυτοδιοικητικών εκλογών, να εκλέξει αρχηγό από τη βάση, με πλατιά λαϊκή συμμετοχή, ενώ δεν είναι απαραίτητο να επιλέξει με τον ίδιο τρόπο τον υποψήφιο περιφερειάρχη ή τον δήμαρχο της κάθε περιοχής;
Και είναι αυτό αμεσοδημοκρατικό, βαθιά αριστερό ή ένα παραμύθι που εξευτελίζει κάθε έννοια δημοκρατίας, τις όποιες αξίες επαγγέλλεται η Αριστερά;
Δυστυχώς, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ θα υποχρεωθεί, εκ των πραγμάτων, εάν και εφόσον θα έχει αυτήν την …ευκαιρία ―γιατί ο Δημήτρης Πτωχός ήδη προελαύνει και μπορεί να «καθαρίσει» από την πρώτη Κυριακή― στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, να επιλέξει για περιφερειάρχη Πελοποννήσου τον Πέτρο Τατούλη!
Εάν αυτό επιθυμούν τα κόμματα αυτά, καλό θα ήταν να το είχαν πει ευθαρσώς και εγκαίρως! Με αυτόν τον τρόπο θα είχαν επιτύχει να πλαισιώσουν το ψηφοδέλτιό του και με ικανούς δικούς τους ανθρώπους, ώστε να συνδιαμορφώσουν το πλαίσιο. Σε άλλη περίπτωση, θα υποχρεωθούν τα κόμματα της κεντροαριστεράς να στηρίξουν ένα αυτοδιοικητικό σχήμα, μακράν των όποιων επιδιώξεών τους.
Για να έχουν, όμως, όλα αυτά κάποια σημασία, θα πρέπει ο πολίτης, ο καθένας μας, να γνωρίζει, έστω και ελάχιστα, τι είναι και τι πρεσβεύει η Αυτοδιοίκηση. Ο, κατά το Σύνταγμα, πρώτος και δεύτερος βαθμός, ως κι ο πολυτελής βαθμός της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, άρρηκτα συνδεδεμένος με τους δύο επίσημους βαθμούς.
Δεν είναι αρκετό να ομαδοποιείται κανείς και να συμμετέχει στην «κούρσα» εκλογής της Αυτοδιοίκησης, είτε ως δρομέας, είτε ως …θεατής και να μη γνωρίζει το «έπαθλο»! Το διακύβευμα για την περίσταση.
Και καλά η …«επάρατος» Δεξιά, δεν είχε και δεν έχει προϊστορία στην προαγωγή του θεσμού της Αυτοδιοίκησης. Η Αριστερά όμως; Το ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να καυχάται για τις ―από το 1986 ακόμη― θεσμικές του παρεμβάσεις, τι παριστάνει;
Ως προς την ουσία, αφοπλιστική υπήρξε η απάντηση του θητεύσαντα επί 30ετία σε όλους τους βαθμούς της Αυτοδιοίκησης περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Παναγιώτη Νίκα, σε σχετική ερώτηση της εφημερίδας μας, κατά την ημέρα (17/7/2023) της ουσιαστικής αποχώρησής του από τον θεσμό και τον θώκο:
― «Το συμπέρασμά (μου) είναι ότι κανένα κόμμα δεν αγαπάει την Αυτοδιοίκηση στο βαθμό που θα έπρεπε. Ότι η Αυτοδιοίκηση είναι προέκταση των κρατούντων, ενώ δεν θα έπρεπε να είναι. Το θεσμικό πλαίσιο το οποίο έχομε είναι απαράδεκτο. Δεν είναι ξεκαθαρισμένοι οι ρόλοι. Με τους δήμους είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα. Για την Περιφέρεια δεν μπορώ να σας πω, αν είναι κρατικό ή αυτοδιοικητικό μόρφωμα. Μία Περιφέρεια που δεν έχει χρήματα, που δεν έχει Προϋπολογισμό, δικά της χρήματα, που εξαρτάται απολύτως από το Κράτος, δεν μπορεί να πορευθεί…
…Και σου λέγω ευθέως ότι το κεντρικό Κράτος δεν εκχωρεί αρμοδιότητες, παρά μόνο αυτές που δεν τις θέλει. Παράδειγμα: Επιτήρηση ιπποειδών, «τρέξτε να μαζέψτε τ’ άλογα που τρέχουν»! Δεν φθάνει ένα εκατομμύριο ευρώ, για να οργανώσουμε ένα campus, για να μπορέσουμε να μαζέψουμε αυτά τα άτυχα ζώα. Χωρίς στήριξη από το Κράτος. Πρέπει να γίνει και εδώ ό,τι γίνεται στην Ευρώπη. Να εμπιστευθούν την Αυτοδιοίκηση όλα τα κόμματα. Φοβούνται να εκχωρήσουν εξουσίες και αρμοδιότητες…». «Π.Μ.»
