- Του Στρατηγού Γεωργίου Τζουβαλά
Μία ἀπό τίς εὐχάριστες ἐπιλογές τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἀπασχόληση. Γοητεύεται κανείς ὅταν ἡ ἀπασχόληση πραγματοποιεῖται σέ ἀντικείμενο τῆς προτιμήσεώς του. Τοῦτο δέν σημαίνει ὅτι γοητεία δέν ὑπάρχει καί σέ τομεῖς πού κατά σύμπτωση ἤ ἐξ ἀνάγκης βρέθηκε ἕνα ἄτομο μέ ἀνησυχίες καί ἐνδιαφέρον γιά ὅ,τι βλέπει γύρω του.
Ἡ ἡλικία μου μοῦ ἐπέτρεψε νά παρατηρήσω αὐτή τή γοητεία σέ ἀνθρώπους ἀλλά καί ἄλλα ἔμβια ὄντα. Ἔβλεπα στά παιδικά μου χρόνια τά μυρμήγκια νά σχηματίζουν φάλαγγα μεταφέροντα σπόρους σιταριοῦ στίς φωλιές τους. Κάποια φορά, ξυπνῶντας τό πρωί ἀπό τό ἀντίσκηνο, βρῆκα τά ἄρβυλά μου γεμισμένα μέ σπόρους καλαμποκιοῦ τούς ὁποίους οἱ ποντικοί ἐναποθήκευσαν.
Στά παιδικά μας χρόνια διδασκόμεθα τήν διάκριση μεταξύ ὁδοῦ ἀρετῆς καί κακίας. Καί βλέπαμε μέ παραδείγματα τή διάκριση μεταξύ των. Οἱ ἄνθρωποι ἐμεγαλούργησαν γοητευθέντες μέ ἀπασχόλησιν πού εἶχαν τήν εὐκαιρία νά ἐπιλέξουν.
Ἡ μητέρα μου, πού ἄν ζοῦσε σήμερα θά γιόρταζε τά 130 της γενέθλια, μεγάλωσε 5 παιδιά. Βοσκοῦσε καί ἄρμεγε 10 πρόβατα βράδυ καί πρωί. Πήγαινε τό γάλα διαδοχικά σέ 4 γειτόνισσες καί τήν 5η φορά δεχόταν τό γάλα τῶν γειτονισσῶν καί ἀσχολεῖτο μέ τό τυροκομεῖο. Βούτυρο, τυρί, μυζῆθρες, τροφή στό γουρούνι μέ τό τυρόγαλο. Τό νοικοκυριό στά χέρια της, καί ὁ ἀργαλειός της γιά βραδυνές-νυχτερινές ὧρες. Οἱ μπαντανίες, οἱ κουβέρτες, τά ταγάρια, οἱ φορεσιές μέ τούς ποδόγυρους, ὅλα προϊόντα ἀπό τόν ἀργαλειό της. Οὔτε ψυγεῖο, οὔτε πλυντήριο διέθετε τότε.
Εὑρεθείς κάποτε σέ βοσκότοπο πού ἔβοσκαν ἀγελάδες παρετήρησα χρυσομπούρμπουνα νά διασκευάζουν τά κόπρανα τῶν ἀγελάδων σέ σβώλους καί νά τά μεταφέρουν σέ ἀποθηκευτικές θέσεις.
Θυμήθηκα τούς σβώλους ἀπό χῶμα πού προσπαθούσαμε νά φτιάξουμε στά παιδικά μας χρόνια καί θαύμαζα τά χρυσομπούρμπουνα πού μέ ἐξαιρετική τελειότητα τό πετύχαιναν. Ἦτο κι αὐτό μιά ἐνασχόληση κι ἕνα ἐπίτευγμα πού δέν θά μποροῦσα νά τό φανταστῷ ἄν δέν τό ἔβλεπα νά πραγματοποιεῖται.
Ὁ Σμήναρχος πού διευθύνει τό παράρτημα τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου στήν Τρίπολη ὀργάνωσε μιά τελετή γιά νά τιμήσει τούς πεσόντες καί τούς ἐπιζῶντες Ἀρκάδες μαχητές κατά τήν εἰσβολή τοῦ Ἀττίλα στήν Κύπρο. Ἔκαμε τήν γιορτή μέ τή συνεργασία τῆς Κυπριακῆς Πρεσβείας καί παρέσχε στούς παρισταμένους τήν εἰκόνα τῶν συγκλονιστικῶν γεγονότων τῆς εἰσβολῆς τῶν Τούρκων στήν Κύπρο. Πνοή ζωῆς καί προσφορᾶς προσέφερε στούς παρισταμένους διατηρῶντας τήν Κολοκοτρωναίϊκη παράδοση.
Τό παράρτημα τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων στόν Δῆμο Χολαργοῦ-Παπάγου παρουσίασε τίς συλλογές τῶν φορεσιῶν τῶν Ἑλληνίδων ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς Ἑλλάδος καί τά μέρη πού ἀπελευθερώθηκαν. Κάθε φορεσιά συνοδεύετε καί ἀπό τό ἱστορικό της πού συγκινοῦσε καί παραδειγμάτιζε. Ἀνεδεικνύετο ὁ ἑλληνικός πολιτισμός διά τῶν λαογραφικῶν στοιχείων. Ἦτο μιά προσπάθεια ἡ ὁποία μόνο μέ τή γοητεία τῆς ἀπασχόλησης ἀνεδείχθη. Οἱ συντελεσταί δέν ζήτησαν ἀμοιβή. Ἱκανοποιήθηκαν μέ τήν προσφορά των. Τό ἴδιο δήλωνε τήν 26η Μαΐου στό ΣΚΑΙ ἡ πρόεδρος τοῦ ΕΒΕΑ. «Δέν ἐπαναπαύεται ἀπό τίς διακρίσεις πού τῆς γίνονται. Κυριαρχεῖται ἀπό τήν διαρκῆ ἀπασχόληση καί τήν προσφορά».
Ὅλοι οἱ μεγάλοι ἐφευρέται, οἱ ἐξερευνηταί, οἱ πλοηγοί, οἱ συγγραφεῖς, οἱ φιλόσοφοι, διέθεταν τόν χρόνο τους χωρίς φειδώ καί ἐνίοτε χωρίς ἀνταμοιβή, μέ μοναδικό κίνητρο τή γοητεία πού τούς παρεῖχε ἡ ἐνασχόληση μέ ἀντικείμενα τῆς λατρείας των.
Γιά τούς προκομμένους «ἀεργίη τό ὄνειδος, ἐργασία δέ οὐδέν ὄνειδος».
Ὑπῆρξαν βέβαια καί οἱ ἐπιλέξαντες τήν ὁδό τῆς ρεμπελιᾶς, τῆς ζηλοφθονίας καί τοῦ ἐγκλήματος.
Οἱ σύγχρονες κοινωνίες ἔχουν ὀργανωθεῖ κατά τρόπον, νά ἐξυπηρετοῦν τήν ἀπόκτησιν εὐημερίας διά τῆς ἐργατικότητας καί τῆς προσφορᾶς. Οἱ ἀντιτιθέμενοι περιθωριο- ποιοῦνται περιφερόμενοι, μεταφέροντες δυστυχίαν. Μέ τήν διά βίου μάθησιν οἱ σύγχροναι κοινωνίαι καλοῦν καί τούς τελευταίους νά πορευθοῦν τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς. Ἡ ὀργάνωση τῶν κρατῶν μέ κοινωνικό πρόσωπο καί ἡ ἔνταξή των εἰς Διεθνεῖς ὀργανισμούς ἀμβλύνει τίς διαφορές. Ἐξυπηρετεῖ τήν συνεργασίαν, τήν ἀλληλοβοήθειαν καί προστασίαν μέ ἀποτέλεσμα τήν ἐπί μακρόν εἰρηνικήν συμβίωσιν.
Ὑπάρχουν καί οἱ ἐξαιρέσεις. Εἶναι κατακριτέαι. Αἱ προσπάθειαι τῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν ἀποβλέπουν εἰς τήν ἐξομάλυνση ἀντιθέσεων καί ἐπανένταξιν εἰς εἰρηνικόν βίον. Μέ τήν παροχήν εὐκαιριῶν ἐργασίας καί τήν γοητείαν τῆς ἀπασχολήσεως πρός ἀπόκτησιν εὐημερίας, προσδοκᾶτε ὅτι θά εἰρηνεύσει ἡ ἀνθρωπότης.
Γοητευθείς ὁ γράφων ἀπό τήν ἀπασχόληση δέν ἔπαυσε νά τήν ὑπηρετεῖ παρά τήν σώρευσιν δυσχερειῶν καί μεγάλης ἡλικίας. Εὔχομαι καί συνιστῶ νά ἀποκτηθεῖ τό εὔδαιμον μέ τήν ἀπασχόλησιν. Τό μεράκι καί ἡ γοητεία τῆς ἀπασχόλησης συνυφάνθησαν μέ τήν Δημιουργία καί τήν προκοπή. Οἱ τελευταῖες στατιστικές πού δημοσιεύθηκαν καταλήγουν στό γεγονός ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι περισσότερον ἐργατικοί ἀπό τούς λοιπούς εὐρωπαίους. Ὑστεροῦν ὅμως στήν ἀποδοτικότητα καί κατ’ ἀκολουθίαν στό ἐπίπεδο εὐδαιμονίας.
Προσδοκῶ ὅτι ἡ γοητεία πρός τήν ἀπασχόληση πού διακρίνει τούς περισσότερους Ἕλληνες θά ἀπομακρύνει τίς ἀδυναμίες καί θά ἐξασφαλίσει τίς διακρίσεις.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΤΖΟΥΒΑΛΑ
Γεννήθηκε στό χωριό Βουνό Ἀρκαδίας τήν 25η Νοεμβρίου 1928 ἀπό ἀγροτική οἰκογένεια.
Ἀποφοίτησε ἀπό τό Β΄ Γυμνάσιο Τριπόλεως τό ἔτος 1946 καί μετά εἰσήχθη στή Σχολή Εὐελπίδων ἀπό ὅπου ἀπεφοίτησε τό ἔτος 1950 ὡς Ἀνθυπολοχαγός Πεζικοῦ.
Ἐτοποθετήθη σέ Μονάδα τῆς Θράκης ὅπου ἔδρασε ὡς ἐπί κεφαλῆς εἰδικῶν ἀποσπασμάτων διώξεως (ΕΑΔ) ἐναντίον ὑπολειμμάτων ἀνταρτῶν.
Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε μέρος εἰς τό Ἐκστρατευτικό Σῶμα τῆς Ἑλλάδος εἰς Κορέαν. Ἔχει ἀνακηρυχθῆ ἐπίτιμος δημότης τῆς πόλεως Πουσάν τῆς Ν. Κορέας.
Ὑπηρέτησε εἰς τήν Ἑλληνικήν Δύναμιν Κύπρου καί τήν Ἐθνικήν Ὑπηρεσίαν Πληροφοριῶν (ΚΥΠ).
Μεγάλο μέρος τῆς θητείας του ὡς ἀξιωματικοῦ διήνυσε εἰς τήν ἀκριτικήν Θράκην (πλέον τῶν ὀκτώ ἐτῶν).
Ἐφοίτησε σέ διάφορα Σχολεῖα τοῦ Στρατοῦ μεταξύ τῶν ὁποίων στή Σχολή Τοπογραφίας, στὴ Σχολὴ Ξένων Γλωσσῶν, στὴ Σχολὴ Πληροφοριῶν ΗΠΑ, στή Σχολή Πολέμου ὅπου διετέλεσε καί διευθυντής ἔδρας διδασκαλίας Γενικῆς Τακτικῆς καί Ἐπιτελικῶν καί στή Σχολή Ἐθνικῆς Ἀμύνης.
Ὑπηρέτησε σέ μονάδες καί ἐπιτελεῖα καί προήχθη κατ’ ἐκλογήν μέχρι τό βαθμό τοῦ Ἀντιστρατήγου. Διήκησε τό 647 Μηχανοκίνητον Τάγμα Πεζικοῦ, τό 30ο Σύνταγμα Πεζικοῦ, τήν 33ην Μηχανοκίνητον Ταξιαρχίαν Πεζικοῦ, την ΙΙα Μηχανοκίνητον Μεραρχίαν Πεζικοῦ καί τήν XVIην Μεραρχίαν Πεζικοῦ τῆς ὁποίας εἶναι Ἐπίτιμος Διοικητής.
Μετά τήν ἀποστρατείαν του ἠσχολήθη μέ συγγραφικό ἔργο. Ἔχει ἐκδόσει τά βιβλία: «Ὕψωμα 731», «Ἀναζητώντας τὴν Ἀλήθεια στὶς πληγὲς ποὺ ἄνοιξε ὁ Κατοχικὸς Ἐμφύλιος», «Μνήμη θυσιασθέντων ὑπὲρ πατρίδος», «Ἰχνηλατώντας τή ζωή τοῦ Ἀξιωματικοῦ», «Γιατί ὁ Ἐμφύλιος;» καί «Συνοπτική καταγραφή γεγονότων ταραχώδους περιόδου».
Ἄρθρα του ἔχουν δημοσιευθῆ σέ ἐφημερίδες καί περιοδικά τῶν Ἀθηνῶν καί τῆς περιφερείας.
