Θέατρο του παραλόγου

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΤΡΑΚΟΥ, Δασκάλου

Αυτή η κρίση, όταν τελειώσει και αν τελειώσει, θ’ αφήσει βαθιά τα σημάδια της πάνω στο σώμα της πατρίδας και του λαού μας. Κι ένα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά της, που θα θυμόμαστε, θα είναι αυτό του τέλειου παραλογισμού!
Δυστυχώς, όπου κι αν συγκεντρώσεις την προσοχή σου αυτήν την ταραγμένη περίοδο, θα βρεθείς αντιμέτωπος με το θέατρο του παραλόγου, για το οποίο ευθύνονται κυρίως οι αρχιτέκτονες της καταστροφής μας, οι πολιτικοί των δύο κομμάτων που άσκησαν την κυβερνητική εξουσία ύστερα από τη μεταπολίτευση του 1974, χωρίς βεβαίως να απαλλάσσονται των μικρότερων ευθυνών τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι συνδικαλιστικοί φορείς.
Ας προσπαθήσουμε να σταχυολογήσουμε μερικά από τα φαινόμενα του παραλογισμού, που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, με τον προφανή σκοπό πρώτα να προβληματιστούμε και στη συνέχεια να ενδυναμώσουμε τις ατομικές και συλλογικές ενέργειές μας για την εξάλειψη και τη μη επανάληψή τους!
1. Η εισαγωγή του πολυνομοσχεδίου των νέων μέτρων (3ο μνημόνιο), το οποίο εισήχθη από την κυβέρνηση Σαμαρά στη Βουλή, ως ένα άρθρο (!!!) άνω των διακοσίων σελίδων και με τη μορφή του κατεπείγοντος, που σημαίνει ότι οι Βουλευτές θα κληθούν να το ψηφίσουν ή να το καταψηφίσουν, χωρίς να το έχουν διαβάσει στο σύνολό του, κάτι που είχε γίνει και με το πρώτο μνημόνιο!
2. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής κ. Μπέζας, κατά τη συζήτηση επί της αρχής του πολυνομοσχεδίου, εγκαινίασε νέο τρόπο φανερής ψηφοφορίας μετρώντας μόνο τα «ναι» και όχι τα «όχι» ή τα «παρών», τα οποία συμψήφισε αυθαίρετα ο ίδιος «δια της εις άτοπον απαγωγής», παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης!
3. Ο κ. Κουβέλης και το κόμμα του, ενώ συμφώνησαν στα πολύ σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, που περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο, βρήκε ως αφορμή διαφωνίας τα εργασιακά, επιχειρώντας «εις μάτην» να διασώσει το «αριστερό του προφίλ», το οποίο έχει πληγεί βάναυσα από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Σαμαρά. Θα έχουμε δε μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου το εξής παράδοξο: Η ΔΗ.ΜΑΡ. να στηρίζει μια κυβέρνηση που θα εφαρμόζει τα εργασιακά μέτρα με τα οποία διαφώνησε!
4. Οι αρμόδιες Υπηρεσίες για την πάταξη της φοροδιαφυγής και τη δίωξη του οικονομικού εγκλήματος, ενώ «κυνηγούν» ανηλεώς –και καλά κάνουν- τους μικροφοροφυγάδες επαγγελματίες, δεν έχουν συλλάβει ούτε έναν μεγάλο φοροφυγά (βιομήχανο, τραπεζίτη, εφοπλιστή, πολιτικό κλπ), ούτε ασχολούνται με ιδιαίτερη ζέση με τις περιβόητες λίστες, ώστε να ξεκαθαριστεί ποιος είναι ένοχος και ποιος αθώος!
5. Οι κομματικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και παρατάξεις που συνέβαλαν, στα μεταπολιτευτικά χρόνια, στην αποδόμηση του ελληνικού κράτους, στην ηθική εξαχρείωση της κοινωνικής μας ζωής, στην επαγγελματοποίηση του συνδικαλισμού και στην πολιτική – οικονομική διαφθορά, επιδιώκουν τώρα να αναβαπτιστούν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ δηλαδή του αντιμνημονιακού αγώνα, χωρίς όμως να τολμούν να αμφισβητήσουν και να ανατρέψουν τις κυβερνητικές μνημονιακές δυνάμεις. Μήπως έτσι εξηγείται η μειωμένη συμμετοχή στις απεργίες και στα συλλαλητήρια; Μήπως οι αμειβόμενοι εργατοπατέρες θα πρέπει να επαναξετάσουν την τακτική των συνεχών και αναποτελεσματικών απεργιών οι οποίες επιβαρύνουν κι επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο την ήδη τραυματισμένη ελληνική οικονομία;
6. Το ενάμισι εκατομμύριο ανέργων και οι δεκάδες χιλιάδες επαγγελματοβιοτέχνες, που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους λόγω της κρίσης, αν έβγαιναν στους δρόμους, τότε η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά θα είχε πέσει. Τι συμβαίνει λοιπόν;
7. Πώς είναι δυνατόν μια ευρωπαϊκή, ορθόδοξη χριστιανική χώρα, που ο πληθυσμός της έχει διασπαρεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει νόμιμη ή και παράνομη μετανάστευση, να επιτρέπει να αναπτύσσονται στο έδαφός της φαινόμενα ρατσισμού, βίας και ξενοφοβίας, χωρίς να αναλογίζεται πως το ίδιο μπορεί να συμβεί και στους Έλληνες μετανάστες;
8. Είναι η πρώτη φορά, μεταπολεμικά, που το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει μια τόσο σοβαρή κρίση, η οποία πλήττει με μοναδική σκληρότητα τα μεσαία και χαμηλά λαϊκά στρώματα, δίχως να υπάρχει κρατικό δίχτυ κοινωνικής προστασίας και το βάρος να πέφτει κυρίως στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στους Δήμους και σε κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Κι όλοι ευχόμαστε το καράβι που λέγεται Ελλάδα να βρει επιτέλους απάνεμο λιμάνι! Η Ιστορία θα καταγράψει πρόσωπα και φορείς που ευθύνονται γι’ αυτήν την τραγική κατρακύλα και θα τους αφήσει για πάντα στιγματισμένους για όσα έκαναν ή δεν έκαναν γι’ αυτόν τον τόπο. Οι πολιτικοί μας που μέχρι τώρα μεγαλοστομούσαν και δημαγωγούσαν ασύστολα θα πρέπει να αλλάξουν άρδην και να συνειδητοποιήσουν πως «έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά»!

Σχετικές δημοσιεύσεις